New Zealand: a great adventure!

Ik zit nu inmiddels ruim een maand in Nieuw Zeeland. Al bijna op de helft van mijn stage. ‘Time flies when your having fun’: dat geld nu zeker! Al is het nog maar een paar weken geleden dat ik een update geplaatst heb, heb ik toch weer flink wat avonturen beleefd.. Ik laat jullie dan ook niet langer in spanning, hier is die dan: update from Down Under!

Op het kantoor gaat alles zijn gangetje. Sushi als lunch en netwerk borrels blijven het hoogtepunt vandaar ga ik meteen over op het echte werk: de weekenden!

Coromandel weekend.
Inmiddels heb ik al veel van de wereld mogen zien, maar het afgelegen strand wat wij dit weekend bezocht hebben is echt het mooiste strand ever. Hij staat in de top 10 van mooiste stranden ter wereld, maar bij mij (tot nu toe) echt met stip op nummer 1..
Coromandel is de regio waar de Kiwi’s zelf op vakantie gaan. Dat kan ik erg goed begrijpen, het is er echt ontzettend mooi. Na wederom een berg beklommen te hebben in een mooi natuurgebied hebben wij van de zonsondergang genoten op ‘Hot water beach’. Dit strand staat bekend om het warme water wat je aantreft als je op het juiste moment als een gek/Duitser kuilen gaat graven in het strand. Voor deze ‘geweldige’ belevenis waren wij echter te laat. Maar ik denk dat dat de zonsondergang op het innmiddels verlaten strand niet kan overtreffen. Het was echt ontzettend mooi. s’Avonds hebben we gezellig gebqq’t met zijn allen en de avond afgesloten met een drankspel. Zondagochtend weer vroeg op, opweg naar ‘Chumps Beach’. Daar waren wij niet zomaar. De tocht naar dit strand was het eerste avontuur. Eerst moesten we een rivier door, tas boven ons hoofd, de stroming door. Daarna moesten we een stuk over de rosten, langs de kust van de zee. Mijn verzwikte voet was een wijze les: ben ik blij dat ik mijn sneakers mee had genomen. Dat maakte de tocht over de rotsen een stuk makkelijker. Daarna moesten we nog een stuk door de modder in de jungle. Overigens ontzettend mooi, vol palmbomen. En ja hoor, inmiddels hadden wij het strand bereikt. De tocht: de stroming, rotsen beklimmen, door de modder glibberen: het was het meer dan waard. Wat een geweldig mooi strand! Ik heb geprobeert het op de foto’s vast te leggen.. Op een paar hotte surfdudes na (die hoorde bij het totaalplaatje) waren wij helemaal alleen op het strand. Wat heerlijk zeg, zo’n ontzettend mooi ‘prive‘ strand. Met pijn in ons hart moesten we toch afscheid nemen van deze geweldige plek: op weg naar het volgende de pareltje van de Coromandel: De Cathedral cove. Beloofde ook weer mooi te zijn en dat was het zeker. Wij waren wederom wat laat en hebben hier weer van een geweldige zonsondergang mogen genieten. Gezellig nog wat gegeten met zijn allen en toen moesten wij helaas weer naar Auckland. Want ‘de plicht’ riep weer op maandag. Ik was 10 minuten te laat voor de laatste bus. Er zat niets anders op dan een taxi nemen naar mijn huis.. De taxi chauffeur kwam oorspronkelijk uit Turkije en woonde een al een aantal jaar in Auckland. Ik had al gevraagd hoe duur het ongeveer zou zijn (ik woon namelijk een stuk buiten het centrum, een half uur rijden). Dit kon hij uiteraard niet zeggen, maar het was echt niet duur:’ I’m honest with you’. Dit heeft hij meerdere malen gezegd. Iedere keer dat hij ‘I’m honest with you’ zei wantrouwde ik hem meer. Uiteindelijk was het toch erg duur, het was te verwachten. Gelukkig had ik nog een beetje kunnen afdingen. Maar zelfs de te vrolijke en ‘eerlijke’ taxi chaffeur kon mijn geweldige weekend niet verpesten.

Tangoriro crossing.
Een aantal stage dagen, avondje skypen met moeders, Japanse groentenpannekoek (een aanrader!) met Madelein in mijn favoriete Aziatische foodcourt en een avondje poolen verder.. Toen was het inmiddels donderdag. Na gezellig te hebben gegeten met z'n allen stond de ‘Pub Crawl’ in de planning. Een georganiseerde kroegentocht: nooit verkeerd. Het was wederom erg gezellig. Tijdens deze avond besloten we om toch maar dit weekend de Tangoriro crossing te gaan doen (we zouden eigenlijk het weekend erop gaan). Dat betekende dus dat we vrijdagavond na onze stage zouden vertrekken om zaterdagochtend om 7.15 klaar te staan voor een 8 uur durende trekking over een vulkaan. Maar, een aantal drankjes en kroegen later zat de stemming er goed in en hielden we geen rekening meer met de heftige tocht die ons te wachten stond. Ik bleef bij een vriendinnetje in het centrum slapen. Vrijdagochtend stond ik om 7uur, na 2 uur slapen, op voor wederom een dagje kantoor. Damn, wat hebben wij het als student toch goed. Zo’n dagje kantoor hakt er toch wel in na een avondje doortrekken. Gelukkig mocht ik om 4pm al weg. Ik moest namelijk snel mijn tas inpakken om op tijd klaar te staan voor ons vertrek naar het national park. Na een lange autorit kwamen wij om 1.30am pas aan in het hostel. Na wederom een korte nacht ging de wekker weer om 6am: tijd voor de crossing! Wat een geweldige voorbereiding op een heftige trekking. Na twee dagen amper geslapen te hebben had ik voor de crossing al het gevoel dat ik hem er al op had zitten. Goed brak stonden wij bij de receptie. Bijna voor niks... Zij waren namelijk aan het overleggen of het wel verstandig was om de crossing door te laten gaan. De weervoorspellingen waren niet echt goed. Het zou gaan regenen en nog erger: het zou erg hard waaien. Dat betekende dat wij met een windsnelheid van 110km per uur een vulkaan over moesten klimmen. ‘Je kan je wel voorstellen hoe dat is, ik zou niet gaan’ aldus de eigenaar van het hostel. Nou eerlijk gezegd kon ik mij daar niet echt een voorstelling van maken, nu inmiddels wel. Wij waren natuurlijk niet voor niks helemaal uit Auckland gekomen en wij wilde toch gaan. (Diehards) Nu is het weer in Nieuw Zeeland niet echt te voorspellen.Wij hadden daarom de volgende deal: hij zou ons naar de crossing brengen, mocht het toch de hard gaan waaien zouden wij omdraaien en kwam hij ons weer ophalen. Daar ging ik dan. Ontzettend charmant gekleed in mijn gehuurde ‘hicke outfit’: regenjas + broek en natuurlijk echte bergschoenen. Ontzettend brak maar klaar voor de tocht. Na een paar uur kwamen wij bij het omkeerpunt met een waarschuwingbord: ‘ben je goed voorbereid:heb je de juiste kleding, goede conditie en niet te vergeten: hoe is het weer? Nu kan je nog omkeren..’ Natuurlijk deden wij dit niet. Wij waren er klaar voor. Daar gingen we dan: de bevreesde devils stairways op. Een uur lang rotsen klimmen. Dat viel nog best mee. Maar, hoe hoger wij kwamen hoe harder het ging waaien. Dat viel niet mee. Ik heb een filmpje gemaakt toen het flink begon te waaien. Je kan daar zien dat Kiran al goed werd vast gehouden door Julian. Zij is namelijk vrij klein en licht en waaide al regelmatig (bijna) om. Maar daarna werd het nog veel erger. Ik ben niet klein en ook zeker niet licht. Maar ook ik waaide bijna om. Toen voelde ik wat die 100km wind per uur voorspelde. Dat is niet niks! Ik kan het niet uitleggen. Wat een avontuur. Het klimmen moest echt tussen de windvlagen door. Af en toe kwam er een rukwind. Dan moest je je echt klein maken om niet om te vallen (tip had ik al van de eigenaar van het hostel gekregen). Maar op een gegeven moment bleef het ontzettend hard waaien en konden we niet echt meer doorlopen. Althans, ik kreeg het echt niet voor elkaar. Ik had ook nog eens een schoudertas bij me. Die neem ik nooit meer mee. Wat een hel. Telkens waaide die tas waardoor ik mijn evenwicht verloor. Gelukkig hadden we goede begeleiding. Onze groep bestaat namelijk uit 3 meiden en 7 jongens. Op een gegeven moment hing ik ook maar als een oud vrouwtje aan de arm: voetje voor voetje de berg af. Af en toe liet ik me maar gewoon op mijn billen vallen. Die truck kende ik nog van toen ik vroeger ging skeeleren en niet kon remmen, haha. Kan je je beter maar laten vallen dan dat je echt valt. Soms had ik het gevoel dat ik als een klein kind zittend de trap af ging. De weg van de vulkaan naar beneden bestond namelijk uit allemaal losse steentjes waardoor ik dus regelmatig viel en daarmee ook Roderick (die mij met gevaar voor eigen leven ;-) maar vast hield zodat ik niet om zou waaien) meetrok. Moeilijk te omschrijven maar damn wat een avontuur. Die 8 uur wandelen/klimmen viel wel mee. Ik ben inmiddels al aardig getrained aangezien ik iedere dag al minstens anderhalf uur van en naar mijn stage aan het lopen ben, heuvel op heuvel af. Maar die wind: zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Echt ontzettend gaaf. Onbeschrijfelijk. Wij zijn met zijn allen aan de andere kant van de vulkaan opgehaald: We made it! Met ons hadden nog 4 andere mensen de overkant gehaald. Maar 6 waren er omgekeerd... Losers of erg verstandig? Ik weet het niet. Wel weet ik dat wij een enorm avontuur hebben beleefd op de vulkaan en dat wij blij zijn dat we het gedaan hebben. Uiteraard was de vulkaan ook ontzettend mooi. Het was meer een landschap wat je op de maan zou verwachten. Ook hiervoor zijn de foto’s waarschijnlijk een betere optie om het indrukwekkende landschap met jullie te delen. s’Avonds zijn we nog gezellig met zijn allen wezen eten, wederom een drankspelletje gedaan maar om 10pm haakte ik toch wel af en was ik blij dat ik in mijn bedje lag. Damn wat was ik moe, maar het was echt geweldig! Zondag hebben wij nog een waterval bezocht. Daarna zijn wij voldaan na wederom weer een spectaculair weekend naar Auckland gereden. Weer klaar voor een nieuwe stageweek. Na zo’n weekend heb je eigenlijk niet echt door dat je inmiddels ook nog studiepunten aan het behalen bent.

Zoals ik al zei: time flies when your having fun! De tijd vliegt echt. Sinds ik hier ben heb ik nog niet een keer uitgeslapen. Iedere dag ben ik of naar mijn stage of leuke dingen doen. Maar, dat bevalt mij erg goed. Ik ben niet echt het type om stil te zitten, dat is maar goed ook want dat is echt niet aan de orde hier. New Zealand: what an adventure!

Cheers, Nikita.


Benieuwd naar de rest van de foto’s? Er staan er een aantal op Facebook, al heb je geen Facebookaccount kan je toch d.m.v. de volgende link mijn foto’s zien:

Nieuw Zeeland is het algemeen:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.1925106321858.112324.1068143921&l=e29ca6a1ad

Tongariro crossing:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.1964384543789.114261.1068143921&l=e379e2864d

Coromandel weekend:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.1948722472247.113659.1068143921&l=78e5569227