Bye bye Auckland; hello Fiji!

Ze zeggen vaak dat je moet stoppen op het hoogtepunt, zo kan ik het einde van het hoofdstuk ‘Stage in Nieuw Zeeland’ wel beschrijven. Ik geniet namelijk nogsteeds ontzettend van de geweldig mooie natuur hier en al de leuke mensen om mij heen. Iedereen in Nieuw Zeeland is een stuk socialer: zo is het hier heel normaal de bus chaffeur te bedanken als je de bus uitstapt en maak je vaak praatjes met vreemden. Echt een land voor mij dus wat dat betreft haha. Zelfs de regen; ik heb het nog nooit zoveel zien regenen, of laat ik het wat positiever brengen; ik heb nog nooit zoveel regenbogen gezien in mijn leven, bederft de pret niet. Ik hou nogsteeds van Nieuw Zeeland, geloof mij dat wil heel wat zeggen want ik heb eigenlijk echt een gruwelijke hekel aan regen. Ik probeer altijd alles positief te zien dus ik heb mij hier aangeleerd om heel blij te zijn als het droog is ipv chagerijnig als het regent. En dat helpt! Ik heb een geweldige tijd gehad hier, hoewel het volgende zeer aantrekkelijke hoofdstuk klaar staat om geschreven te worden vind ik het toch erg jammer om hier een punt achter te moeten zetten...

Mijn laatste weken in Auckland hebben voornamelijk in het teken gestaan van afronden, veel afscheidsfeestjes, afscheid nemen zonder feestje, feestjes zonder afscheid en nog de laatste dingen van de bucketlijst Nieuw Zeeland afstrepen; waaronder het bijwonen van een Rugby wedstrijd. Een echte ‘must do’ hier. Ik moet toegeven dat ik voor mijn snelcursus rugby van mijn Franse huisgenoten (fanatieke rugby spelers) geen benul had van de spelregels. Maar dat is ook helemaal niet nodig, rugby is ontzettend mooi om naar te kijken al weet je niets van de regels... ;) En nee dan heb ik het niet over de Cheerleaders, al vond ik het wel erg leuk om die een keer in live in actie te zien. Dit alles in de regen uiteraard, het blijft Nieuw Zeeland. De cheerleaders liepen dan ook al goed voorbereid in een poncho. Madelein merkte nog goed op dat wij toch een stuk minder aandacht krijgen als wij in onze poncho’s lopen, hoe zou dat toch komen? Haha.

Misschien ben ik in mijn vorige verslagen niet echt duidelijk geweest over het eigenlijke doel van mijn reis naar Nieuw Zeeland... Ik zit hier namelijk om mijn stage af te ronden en dat is gelukt! En hoe; met een 9,5! Op al de vlakken had ik de hoogste score gekregen en na de woorden: ‘Nikita was a delight to have with us during this internship. She self-motivated, hardworking and does not hesitate to ask if she needs assistance. Nikita has a high standard of work. We loved her smile’ zal je bijna denken dat mijn stagebedrijf niet bestaat en dat ik hier vanaf het strand, met een fake e-mailadres zelf een beoordeling heb geschreven.. Nadieh merkte trouwens terrecht op dat dat wel heel complimenteus is. Dat is het ook. Misschien komt het ook gedeeltelijk omdat ik op mijn stage ook niet Nikita maar ‘The lovely Nikita’ heet. Had ik al gezegd dat ze erg sociaal en over alles ontzettend positief zijn op mijn stage? Ik heb nog nooit zovaak ‘I love you’ gehoord als ik thee (met melk) voor mijn collega ging halen. Klinkt als een grote poppenkast maar eigenlijk heeft het wel wat. Laten wij elkaar in NL voortaan ook ‘Super Trouper’ en 'Gorgeous’ noemen. Geloof mij, dat is een stuk gezelliger dan onze ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ mentaliteit. Mijn collega’s moesten hier btw ontzettend lachen toen ik ze over deze uitspraak vertelde, die heeft het zelf tot het white board gebracht. Naast een goede beoordeling heb ik ook nog een aantal cadeaus gekregen en zijn we uit eten geweest. Ontzettend lief allemaal en ik ga mijn collega’s ook zeker missen. Ik moet ook zeggen dat ik erg blij ben dat ik mijn stage hier heb gedaan. Naast het grote voordeel dat ik de mogelijkheid had om Nieuw Zeeland te ontdekken in de weekenden heb ik hier ontzettend veel geweldige mensen ontmoet en veel geleerd. Ik wilde van dit laatste verslag vanuit NZ eigenlijk een soort van samenvatting maken met al de hoogtepunten. Maar dat zijn er zoveel dat ik niet zo goed weet hoe ik moet beginnen. Daarom houden jullie dit allemaal van mij tegoed en kom ik graag uitgebreid verslag doen als ik straks weer thuis ben. Al wil ik wel nog even kwijt dat Nieuw Zeeland, met name Auckland, ontzettend multi cultureel is (in de goede zin van het woord) en vond ik vooral al de internationale contacten erg leuk. Al heb ik ook een ontzettend veel lieve/gezellige mensen uit Nederland ontmoet.

Maar nu staat het volgende hoofdstuk klaar om geschreven te worden. Degene die het boek: ‘Taal is zegmaar echt mijn ding’ hebben gelezen zijn misschien wel bekend met het hoofdstuk over Nederlanders die ‘op reis gaan’ ipv op vakantie. Toen ik dat las was dat wel even confronterend. Ik wil de aankomende maanden namelijk niet als een vakantie omschrijven, of ‘2 maanden feesten’ zoals mij moeder het noemt (hmm.. zou zij mij dan zo goed kennen? Haha) maar als een reis. Vakantie is 2 weken op je handdoekje liggen bij een all inclusive hotel, op reis is de wereld ontdekken. Nu weet ik heus wel dat Thomas Cook en Robinson Crusoe mij al voor zijn geweest maar dat wil niet zeggen dat ik hen niet achter aan kan gaan. De wereld is al lang en breed ontdekt, maar nog niet door mij. De komende 2 maanden ga ik daarom ook enthousiast verder met mijn ontdekkingsreis, met de tropische eilandengroep Fiji als mijn nieuw bestemming!

Wordt vervolgd...