Living the good life!
Blijf op de hoogte en volg Nikita
21 November 2012 | China, Peking
Sta je op zondagnacht heerlijk, gratis (ik blijf tenslotte een Nederlander) champagne te drinken vanwege het 1-jarige bestaan van Club Spark - 'Nr 1 club in Beijing'. Met niemand minder als DJ Chuckie, speciaal vanuit Nederland overvlogen... Zo zit je dinsdagavond weer aan de bubbels en zeewiersalade in de executive lounge van het Hilton voor een projectbespreking met onze opdrachtgever. (Wij doen een marktonderzoek in luxe hotels van Beijing of onze Nederlandse opdrachtgever daar mogelijk kunstgalerijen kan starten. Waarvoor ik rondleidingen, en nu dus ook een flinke borrel, krijg in Beijing's beste hotels.) Jullie begrijpen het wel, vervelen is er nog niet bij: 'Living the good life!'
Het is echter niet alleen luxe en champagne drinken. Beijing blijft China, met al zijn charmes maar ook het uiterste daarvan: spugen op straat, baby's die op straat hun behoeften doen.. Ik heb er al heel wat over geschreven en ik ben inmiddels ook heel wat gewend, toch blijven er leuke situaties. Zo waren we laatst met een grote groep uit eten in een lokaal restaurant, uiteraard Chinees, bij ons om de hoek. Toen we ons bordje en stokjes kregen pakte we een servetje en begonnen het bordje schoon te vegen. De overige gasten, Chinezen, zag je wel vreemd op kijken toen ze ons allemaal tegelijk ijverig zagen poetsen. Zelfs na ruim 3 maanden China blijft een schoon bordje toch wel de voorkeur houden... Ook heb ik al geschreven over de tafelmanieren van de Chinezen: wie lekker luidruchtig noodles naar binnen slurpen om vervolgens, met hun mond open en vol, het gesprek te hervatten.. Leek het woord 'tafelmanieren' niet in het Chinese vocabulaire voor te komen, blijkt dit toch een vergissing..
Naast feesten, project besprekingen onder genot van bubbels en uit eten zit ik ook nog braaf iedere dag in de college banken. De colleges over business, management, politiek en cultuur in China zijn de ene keer interessanter dan de andere keer. Wat naast het Engels niveau van de docent ook te maken heeft met het onderwerp. Zo ging het laatste verhelderende college over cultuur. In China is het heel normaal om tijdens een diner zaken te bespreken. Waar het belangrijk is dat je veel alcohol drinkt, als er niet genoeg gedronken wordt wil dat zeggen dat de relatie niet goed is. Dit verschilt toch wel met onze normen, dronken worden tijdens een zakendiner lijkt me niet al te verstandig. Is het bij ons netjes om je bord leeg te eten, moet je hier juist wat laten staan: anders denkt de gastheer dat je niet genoeg gegeten hebt. Verder is het belangrijk dat je je stokjes niet recht in je eten prikt, niet met je stokjes op je kommetje slaat (dat doen bedelaars), niet aan je stokjes zuigt (serieus) en wijzen met je stokjes is ook uit den bozen. Voor ons, als mes en vork gebruikers, is dit nog wel enigszins nieuw.. De volgende etiquette: niet met mond vol praten, zachtjes slurpen (noodles moet je hier slurpen) noem ze maar op zijn ons echter met de paplepel in gegoten.. Voor onze internationale klas niet nieuws, dit kunnen ze beter de Chinezen leren.. Maar goed, ruim 3 maanden in China leer je toch nog wat nieuws bij: ze kennen dus wel tafelmanieren!
Wat ook nog een vernoeming waard is is het verhaal van een andere docente wie in Nederland op vakantie was. De Chinese gids leidde de groep, waarschijnlijk met 'volg parapluutje', door Amsterdam. Daar werden zij meegenomen naar de Wallen. 'The red light district shows how rotten capitalism is'.. Toch wel vreemd dat die Chinezen blijkbaar niet over de Wallen lopen om aapjes onder rode lampjes te bekijken, maar worden onze Wallen ingezet als propaganda: 'kijk, dit krijg je nou van het kapitalisme: naakte vrouwen die hun lichaam verkopen..' Tja... Nog zo iets: Jennifer liet pasfoto's maken voor haar visum, als extra service werd ze even 'mooier' gemaakt. Ze gingen namelijk haar gezicht fotoshoppen, even een paar tinten bleker. Bedankt hè! Het blijft China met al haar merkwaardigheden, maar ook met vele charmes.
Helaas begint de tijd te dringen.. Wij hebben inmiddels onze opdracht binnen: 16 december moeten wij 4 papers inleveren over Chinese business etc. 4 januari hebben wij vervolgens ons eindexamen Chinees en dan zit mijn studie hier er weer op. De nacht na ons examen pakken Jennifer en ik meteen het vliegtuig naar Bali. Wij gaan nog een maand reizen door Indonesië en de Filipijnen, waar Eveline en Jantine zich later ook nog aansluiten. Hele mooie plannen, maar helaas betekend dat ook het einde van onze tijd in Beijing. Wij hebben een volle planning wat we hier nog allemaal willen doen, nog papers te schrijven èn nog veel Chinees te leren. Met andere woorden: ik hoop dat jullie het met deze update even zoet zijn.. De volgende wordt waarschijnlijk pas in het vliegtuig naar Bali geschreven. Ik ga namelijk nog optimaal genieten van mijn tijd hier en braaf aan de studie. Maar eerst nog de laatste 3 hoofdstukken in 'Vijftig tinten grijs' lezen, ja ook hier is de rage aangeslagen...
Veel liefs uit het geweldige Beijing!
X Nikita
Het is echter niet alleen luxe en champagne drinken. Beijing blijft China, met al zijn charmes maar ook het uiterste daarvan: spugen op straat, baby's die op straat hun behoeften doen.. Ik heb er al heel wat over geschreven en ik ben inmiddels ook heel wat gewend, toch blijven er leuke situaties. Zo waren we laatst met een grote groep uit eten in een lokaal restaurant, uiteraard Chinees, bij ons om de hoek. Toen we ons bordje en stokjes kregen pakte we een servetje en begonnen het bordje schoon te vegen. De overige gasten, Chinezen, zag je wel vreemd op kijken toen ze ons allemaal tegelijk ijverig zagen poetsen. Zelfs na ruim 3 maanden China blijft een schoon bordje toch wel de voorkeur houden... Ook heb ik al geschreven over de tafelmanieren van de Chinezen: wie lekker luidruchtig noodles naar binnen slurpen om vervolgens, met hun mond open en vol, het gesprek te hervatten.. Leek het woord 'tafelmanieren' niet in het Chinese vocabulaire voor te komen, blijkt dit toch een vergissing..
Naast feesten, project besprekingen onder genot van bubbels en uit eten zit ik ook nog braaf iedere dag in de college banken. De colleges over business, management, politiek en cultuur in China zijn de ene keer interessanter dan de andere keer. Wat naast het Engels niveau van de docent ook te maken heeft met het onderwerp. Zo ging het laatste verhelderende college over cultuur. In China is het heel normaal om tijdens een diner zaken te bespreken. Waar het belangrijk is dat je veel alcohol drinkt, als er niet genoeg gedronken wordt wil dat zeggen dat de relatie niet goed is. Dit verschilt toch wel met onze normen, dronken worden tijdens een zakendiner lijkt me niet al te verstandig. Is het bij ons netjes om je bord leeg te eten, moet je hier juist wat laten staan: anders denkt de gastheer dat je niet genoeg gegeten hebt. Verder is het belangrijk dat je je stokjes niet recht in je eten prikt, niet met je stokjes op je kommetje slaat (dat doen bedelaars), niet aan je stokjes zuigt (serieus) en wijzen met je stokjes is ook uit den bozen. Voor ons, als mes en vork gebruikers, is dit nog wel enigszins nieuw.. De volgende etiquette: niet met mond vol praten, zachtjes slurpen (noodles moet je hier slurpen) noem ze maar op zijn ons echter met de paplepel in gegoten.. Voor onze internationale klas niet nieuws, dit kunnen ze beter de Chinezen leren.. Maar goed, ruim 3 maanden in China leer je toch nog wat nieuws bij: ze kennen dus wel tafelmanieren!
Wat ook nog een vernoeming waard is is het verhaal van een andere docente wie in Nederland op vakantie was. De Chinese gids leidde de groep, waarschijnlijk met 'volg parapluutje', door Amsterdam. Daar werden zij meegenomen naar de Wallen. 'The red light district shows how rotten capitalism is'.. Toch wel vreemd dat die Chinezen blijkbaar niet over de Wallen lopen om aapjes onder rode lampjes te bekijken, maar worden onze Wallen ingezet als propaganda: 'kijk, dit krijg je nou van het kapitalisme: naakte vrouwen die hun lichaam verkopen..' Tja... Nog zo iets: Jennifer liet pasfoto's maken voor haar visum, als extra service werd ze even 'mooier' gemaakt. Ze gingen namelijk haar gezicht fotoshoppen, even een paar tinten bleker. Bedankt hè! Het blijft China met al haar merkwaardigheden, maar ook met vele charmes.
Helaas begint de tijd te dringen.. Wij hebben inmiddels onze opdracht binnen: 16 december moeten wij 4 papers inleveren over Chinese business etc. 4 januari hebben wij vervolgens ons eindexamen Chinees en dan zit mijn studie hier er weer op. De nacht na ons examen pakken Jennifer en ik meteen het vliegtuig naar Bali. Wij gaan nog een maand reizen door Indonesië en de Filipijnen, waar Eveline en Jantine zich later ook nog aansluiten. Hele mooie plannen, maar helaas betekend dat ook het einde van onze tijd in Beijing. Wij hebben een volle planning wat we hier nog allemaal willen doen, nog papers te schrijven èn nog veel Chinees te leren. Met andere woorden: ik hoop dat jullie het met deze update even zoet zijn.. De volgende wordt waarschijnlijk pas in het vliegtuig naar Bali geschreven. Ik ga namelijk nog optimaal genieten van mijn tijd hier en braaf aan de studie. Maar eerst nog de laatste 3 hoofdstukken in 'Vijftig tinten grijs' lezen, ja ook hier is de rage aangeslagen...
Veel liefs uit het geweldige Beijing!
X Nikita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
