China: vervelen is er niet bij!
Blijf op de hoogte en volg Nikita
25 September 2012 | China, Peking
Daar zitten we dan op het treinstation van Shanghai. Moe maar voldaan kijken we terug op wederom een geweldig weekend! Het is vandaag maandag en wij zijn vrij. Aangezien onze aanwezigheid streng gecontroleerd wordt moet iedere vrije dag natuurlijk goed benut worden, vandaar het last minute idee het weekend in Shanghai door te brengen. Maar ook de weekenden in Beijing mogen niet onopgemerkt voorbij gaan. Vorig weekend was er namelijk ook een om voor naar huis te schrijven...
Het weekend kan bij de plus supermarkten (voor de aandachtige reclame kijkers) wel op vrijdag beginnen, bij ons begint hij al op donderdag! En eindigt hij op dinsdagochtend... Beijing kent verschillende gezichten, helemaal top als je net als ik van afwisseling houdt. Zo stonden we donderdag in een internationale studentenbar, gewoon gezellig. Zaterdag was 'de beste club' van Beijing aan de beurt, Elements. Nou daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren! Ontzettend mooi interieur, geweldige muziek en om het plaatje af te maken werden Jennifer en ik ook nog gevraagd om in de VIP room verder te feesten door de agent van een bekende basketballer uit LA. Onder genot van een glas hele dure whisky, niet te drinken naar mijn mening, werd door een crewmember mijn schoenen naar de hemel geprezen: of ze echt waren, gast wat denk je zelf: we zijn in China 'off course they're fake!'. Mister populair uit de states moest even wennen aan mijn Nederlandse nuchterheid. De baseball speler himself kon mijn nuchterheid wel waarderen: 'you're so real, all the LA girls are so phony'. Ik moet zeggen dat ik ook niet echt onder de indruk was van de lange afrikaan, zo hebben wij er op de campus zoveel rondlopen. Ook de VIP room is niet echt mijn ding, aangezien er niet gedanst werd maar iedereen maar aan zijn tafeltje zat. Tijd om weer lekker de dansvloer op te gaan! De basketballer ging wel even mee, gevolgd door zijn beveiliging... Sta je zo nog te dansen met 'BNers' uit de states onder toezicht van de security, word je de volgende dag flink bekeken door Koreaanse spleetoogjes..
Onze universiteit kent diverse clubjes, zo ook de english association welke internationale studenten met Chinezen in contact brengt. Ofwel, feesten met de Chinezen en een 'taalbuddy' waarmee je Chinees/Engels praat om elkaar te helpen met uitspraak etc. Of ik erbij wilde, natuurlijk, ook hier ben ik wel voor in. Zondags dus de welcome party. Na de bewuste avond in de vip was ik alweer redelijk vroeg mijn bed uit getrommeld omdat ik michael beloofd had te gaan badmintonnen. Vervolgens vroeg uit eten, het leven hier is zwaar, om om 19uur op het feestje te zijn. Uiteraard waren wij Nederlanders weer te laat. Ik was eigenlijk ontzettend moe en weinig waard totdat na een aantal spelletjes de muziek aanging. De 'party' was in een klaslokaal met als special light effects dat de tl verlichting uitging toen de muziek startte. Ondanks deze alles behalve sfeervolle omgeving zat de sfeer er goed in en zijn we nog even helemaal losgegaan met de Koreaanse studenten die wel van een feestje weten. Zij zien je echt als superster en zitten je constant aan te staren en na te dansen. Zelf gaan ze helemaal los op 'gangamstyle' een Koreaanse nummer 1 hit met bijhorend dansje, echt heel grappig. Ik heb mij ook ingeschreven bij de 'pop dance club' waar ik o.a. dit dansje zal leren. Ik steek letterlijk met kop en schouders boven de chinezen uit, hopelijk is dit ook figuurlijk het geval met de 'gangamstyle' moves. We zullen zien.. Om 21.30uur was de klassenfuif alweer voorbij maar wij hadden inmiddels de stemming te pakken. Wij zijn nog even doorgegaan op bar street waar we uiteindelijk in een homobar terecht kwamen. Daar was de stemming onbeschrijfelijk, echt wat konden ze daar feesten! Wat mij betreft was dit nog 100x vetter dan de vip lounge in de fancy club, maarja wie ben ik, nuchter Hollands meisje. Wij deden gezellig mee tot de volgende ochtend.. Gelukkig waren we ook die maandag vrij en hebben we eigenlijk heel de dag een beetje in bed gelegen en nagenoten van het weekend. Wat hebben we het slecht hier. Met mijn roommate Eveline lijkt het wel alsof we iedere dag een pyjama party houden, behalve in de ochtenden als we om 8uur in de les moeten zitten. Zo ook die dinsdag dus maandagavond feesten zat er echt niet in! Of toch wel.. Al snel waren we overgehaald mee te gaan naar 'Juicy Bar' waar je op maandag gratis entree + drinken hebt, als Nederlander is dat toch moeilijk af te slaan.. Wees niet bang, dinsdag zat ik brak maar braaf in het klaslokaal. Al blijf ik vanavond wel echt thuis. Want al lijkt het nu of er alleen maar gefeest wordt in Beijing, dat is toch net helemaal waar...
We moeten namelijk ook nog lessen volgen, daarvoor zijn we uiteindelijk hier. Naast de Chinese taallessen zijn nu ook onze business, culture en management lessen begonnen. Op zich erg interessant maar ik zal jullie de inhoud daarvan besparen. Wat wel grappig is is dat de chinezen/zo ook onze docenten constant lachen. Zo werd ons ook lachend verkondigd dat we buiten de eerste week van oktober toch echt geen vakantie hadden.. Naast de colleges zijn er dus ook verschillende clubjes op de campus. Op de markt waar je je kon inschrijven moest ik mij inhouden niet met alles mee te doen. De keuze is uiteindelijk gevallen op de English association, badminton, matrial arts en de dance club. Met teakwondo op dinsdag, badminton op woensdag, mma op donderdag en dansen op maandag hoef ik mij dus niet te vervelen. Afgelopen donderdag heb ik mijn eerste mix matrial arts les gehad met Eveline, mijn roommate. De lessen zijn in het Chinees dus tellen kan ik inmiddels wel: yi, ar, san! Kom op Eef, schop me maar in mijn buik. Bij mijn teakwondo lessen die ik een jaartje in Nederland heb gevolgd hadden we nog een kussentje om tegen te trappen.. Hier moesten je buikspieren de klap opvangen. Stiekem vinden Eef en ik het ontzettend gezellig samen op de kamer dus zagen we geen reden om eventuele frustraties op elkaar uit te vieren. You have to hurt her! Aldus de mma master. Kevin deed er nog een schepje boven op: 'kom op Eveline pak haar!!!' Toen viel de les stil, dat zijn de Chinezen niet gewend zo'n luidde westerling. Oké elkaar pijn doen gaat iets te ver, we moeten de volgende dag nog een aantal uur samen in de trein zitten..
Zo'n 15uur wel te verstaan... Net als ik houdt Eveline wel van avontuur dus wij gingen samen dinsdags (na onze 8 tot 17uur lesdag en juicy avond daarvoor) naar het treinstation om kaartjes te halen. In Nederland ga je niet voor je plezier in de spits reizen, nou geloof me in Beijing ook zeker niet. Sta je in Nederland in de file zit je nog altijd relax in de comfort van je eigen auto. Hier is je reis naar de metro zonder enige comfortzone, tegen zwetende Chinezen aangedrukt, en schuifel je voetje voor voetje richting de deur om vervolgens jezelf de metro in te duwen. Staan in de metro is vanzelfsprekend maar 'gelukkig' sta je zo dicht tegen elkaar dat omvallen onmogelijk is. Een hele ervaring. We zijn al een keer met de trein geweest, toen hadden we een handig boekje bij om in het Chinees kenbaar te maken dat we graag treinkaartjes willen kopen. Aangezien we ons al helemaal thuis voelen tussen de miljoenen zwetende chineesjes waren wij de taalbarriere ook even vergeten, zo dus ook het handige boekje. Voorbereiding is het halve werk, dus na uitgebreide strategie bepaling hoe wij de tickets konden bemachtigen bij de Chinees achter het loket gingen we in de rij staan. 15min verder: verkeerde rij, Chinese loketmedewerker 1 wees vooruit; oké daar kan je kaartjes kopen (met allemaal maar Chinese tekens om je heen is het toch lastig het verkooploket te vinden). Een ruime 20min verder waren we aan de beurt. Wij heel ons verhaaltje doen. Reactie van Chinese loketmedewerker 2: een briefje met nr 16 erop; oké de kaartjes naar Shanghai worden blijkbaar bij loket 16 verkocht. Daar was het nòg drukker. Opeens zagen wij, midden in het doolhof van Chinese tekens iets bekends op de borden staan: 'English service available at window 16'. Aha, juist.. Nog een heel dik half uur later hadden we de treinkaartjes naar Shanghai bemachtigd.
Vrijdag om 19.35uur vertrok de bewuste trein om de volgende ochtend om 10.35uur in Shanghai te arriveren. Mijn ervaring is dat je het beste heel moe kan reizen, dan slaap je tenminste, dus donderdags waren we voor de verandering maar weer eens op stap geweest. Vrijdags nog een interessante les gehad waar de conclusie was dat mao geweldig is en Japanse mensen slecht zijn. Plassen boven een gat, zwetende/spugende/rokende Chinezen, drukte.. Wij kijken er niet meer van op, de treinreis viel dus wel mee vond ik zelf. De chineesjes om ons heen (sommige konden de 'luxe/armoede' van een harde zitplaats niet veroorloven en hadden een staanplaats, naast onze stoelen) waren weer heel vriendelijk dus onder aanmoediging van de rest van het stel (Eveline, Ria, Jennifer en Stacy) ging ik mijn Chinees maar eens oefenen. Waar de vriendelijke chineesjes wel mee konden lachen. Oké na 15uur op hard bankje zitten en amper kunnen slapen is de lol s'ochtends wel weer een beetje af maar ik had serieus al zin in de terugreis. Deze was overdag van 12.23pm tot 10.30am, een stuk korter: maar 8 uurtjes. Fouten maken is menselijk, wij hadden ons namelijk 12 uur vergist.. Het am en pm principe zit er nog niet helemaal in, we zouden 22uur later aankomen. Om 8uur begint onze Chinese les welke we niet mogen/willen missen dus we waren genoodzaakt onze cheape treinkaartjes om te boeken naar een snelle luxere trein. Oké 22uur op een hard bankje was voor mij zelfs teveel van 'het goede' maar deze luxetrein, waar wij inmiddels al een aantal uur in zitten, is een stuk saaier. Geen gezellige Chinezen die een praatje komen doen, maar ook geen herrie en stank. Wel comfortabele stoelen dus Ria en Eveline liggen lekker bij te slapen van ons succesvolle weekendje Shanghai.
Waar wij in een rap tempo als echte toerist al de attracties bekeken hebben. De oude stad, de bund (boulevard met uitzicht op de skyline), Shanghai in 2020 (tentoonstelling van de bouwplannen), we hebben de geweldige skyline van Shanghai van boven gezien (op ruim 400m hoogte in het finance gebouw) en vanaf een romantische boot. Hiervoor zijn onze foto's de beste omschrijving, ik zal mijn best doen er binnenkort een paar online te zetten. Ook in Shanghai zijn we ook wezen feesten. Dit keer in 'Hollywood' de naam zegt het al, zien en gezien worden. Wij hebben onze ogen uitgekeken, leek wel of heel de cast van the OC, the Hills en voor de wat oudere lezers Beverly Hills 90210 stond te feesten daar. De champagne flessen waren niet aan te slepen, de muziek was ronduit geweldig.. Eef en ik keken elkaar aan, daar staan we dan als simpele meisjes uit Vlijmen en Helmond tussen de jetset van Shanghai. Denken aan Brabant was er niet bij Guus*; genieten van China, iedere dag!
En nu even genieten van de comfortabele stoelen om bij te slapen... Bedankt voor het lezen en wakker blijven, of het opnieuw beginnen nadat je inslaap gevallen bent. ;)
Liefs uit China
Xx Lùmèi
* = Guus Meeuwis, Brabant: 'en dan denk ik aan Brabant want daar brand nog licht'
Het weekend kan bij de plus supermarkten (voor de aandachtige reclame kijkers) wel op vrijdag beginnen, bij ons begint hij al op donderdag! En eindigt hij op dinsdagochtend... Beijing kent verschillende gezichten, helemaal top als je net als ik van afwisseling houdt. Zo stonden we donderdag in een internationale studentenbar, gewoon gezellig. Zaterdag was 'de beste club' van Beijing aan de beurt, Elements. Nou daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren! Ontzettend mooi interieur, geweldige muziek en om het plaatje af te maken werden Jennifer en ik ook nog gevraagd om in de VIP room verder te feesten door de agent van een bekende basketballer uit LA. Onder genot van een glas hele dure whisky, niet te drinken naar mijn mening, werd door een crewmember mijn schoenen naar de hemel geprezen: of ze echt waren, gast wat denk je zelf: we zijn in China 'off course they're fake!'. Mister populair uit de states moest even wennen aan mijn Nederlandse nuchterheid. De baseball speler himself kon mijn nuchterheid wel waarderen: 'you're so real, all the LA girls are so phony'. Ik moet zeggen dat ik ook niet echt onder de indruk was van de lange afrikaan, zo hebben wij er op de campus zoveel rondlopen. Ook de VIP room is niet echt mijn ding, aangezien er niet gedanst werd maar iedereen maar aan zijn tafeltje zat. Tijd om weer lekker de dansvloer op te gaan! De basketballer ging wel even mee, gevolgd door zijn beveiliging... Sta je zo nog te dansen met 'BNers' uit de states onder toezicht van de security, word je de volgende dag flink bekeken door Koreaanse spleetoogjes..
Onze universiteit kent diverse clubjes, zo ook de english association welke internationale studenten met Chinezen in contact brengt. Ofwel, feesten met de Chinezen en een 'taalbuddy' waarmee je Chinees/Engels praat om elkaar te helpen met uitspraak etc. Of ik erbij wilde, natuurlijk, ook hier ben ik wel voor in. Zondags dus de welcome party. Na de bewuste avond in de vip was ik alweer redelijk vroeg mijn bed uit getrommeld omdat ik michael beloofd had te gaan badmintonnen. Vervolgens vroeg uit eten, het leven hier is zwaar, om om 19uur op het feestje te zijn. Uiteraard waren wij Nederlanders weer te laat. Ik was eigenlijk ontzettend moe en weinig waard totdat na een aantal spelletjes de muziek aanging. De 'party' was in een klaslokaal met als special light effects dat de tl verlichting uitging toen de muziek startte. Ondanks deze alles behalve sfeervolle omgeving zat de sfeer er goed in en zijn we nog even helemaal losgegaan met de Koreaanse studenten die wel van een feestje weten. Zij zien je echt als superster en zitten je constant aan te staren en na te dansen. Zelf gaan ze helemaal los op 'gangamstyle' een Koreaanse nummer 1 hit met bijhorend dansje, echt heel grappig. Ik heb mij ook ingeschreven bij de 'pop dance club' waar ik o.a. dit dansje zal leren. Ik steek letterlijk met kop en schouders boven de chinezen uit, hopelijk is dit ook figuurlijk het geval met de 'gangamstyle' moves. We zullen zien.. Om 21.30uur was de klassenfuif alweer voorbij maar wij hadden inmiddels de stemming te pakken. Wij zijn nog even doorgegaan op bar street waar we uiteindelijk in een homobar terecht kwamen. Daar was de stemming onbeschrijfelijk, echt wat konden ze daar feesten! Wat mij betreft was dit nog 100x vetter dan de vip lounge in de fancy club, maarja wie ben ik, nuchter Hollands meisje. Wij deden gezellig mee tot de volgende ochtend.. Gelukkig waren we ook die maandag vrij en hebben we eigenlijk heel de dag een beetje in bed gelegen en nagenoten van het weekend. Wat hebben we het slecht hier. Met mijn roommate Eveline lijkt het wel alsof we iedere dag een pyjama party houden, behalve in de ochtenden als we om 8uur in de les moeten zitten. Zo ook die dinsdag dus maandagavond feesten zat er echt niet in! Of toch wel.. Al snel waren we overgehaald mee te gaan naar 'Juicy Bar' waar je op maandag gratis entree + drinken hebt, als Nederlander is dat toch moeilijk af te slaan.. Wees niet bang, dinsdag zat ik brak maar braaf in het klaslokaal. Al blijf ik vanavond wel echt thuis. Want al lijkt het nu of er alleen maar gefeest wordt in Beijing, dat is toch net helemaal waar...
We moeten namelijk ook nog lessen volgen, daarvoor zijn we uiteindelijk hier. Naast de Chinese taallessen zijn nu ook onze business, culture en management lessen begonnen. Op zich erg interessant maar ik zal jullie de inhoud daarvan besparen. Wat wel grappig is is dat de chinezen/zo ook onze docenten constant lachen. Zo werd ons ook lachend verkondigd dat we buiten de eerste week van oktober toch echt geen vakantie hadden.. Naast de colleges zijn er dus ook verschillende clubjes op de campus. Op de markt waar je je kon inschrijven moest ik mij inhouden niet met alles mee te doen. De keuze is uiteindelijk gevallen op de English association, badminton, matrial arts en de dance club. Met teakwondo op dinsdag, badminton op woensdag, mma op donderdag en dansen op maandag hoef ik mij dus niet te vervelen. Afgelopen donderdag heb ik mijn eerste mix matrial arts les gehad met Eveline, mijn roommate. De lessen zijn in het Chinees dus tellen kan ik inmiddels wel: yi, ar, san! Kom op Eef, schop me maar in mijn buik. Bij mijn teakwondo lessen die ik een jaartje in Nederland heb gevolgd hadden we nog een kussentje om tegen te trappen.. Hier moesten je buikspieren de klap opvangen. Stiekem vinden Eef en ik het ontzettend gezellig samen op de kamer dus zagen we geen reden om eventuele frustraties op elkaar uit te vieren. You have to hurt her! Aldus de mma master. Kevin deed er nog een schepje boven op: 'kom op Eveline pak haar!!!' Toen viel de les stil, dat zijn de Chinezen niet gewend zo'n luidde westerling. Oké elkaar pijn doen gaat iets te ver, we moeten de volgende dag nog een aantal uur samen in de trein zitten..
Zo'n 15uur wel te verstaan... Net als ik houdt Eveline wel van avontuur dus wij gingen samen dinsdags (na onze 8 tot 17uur lesdag en juicy avond daarvoor) naar het treinstation om kaartjes te halen. In Nederland ga je niet voor je plezier in de spits reizen, nou geloof me in Beijing ook zeker niet. Sta je in Nederland in de file zit je nog altijd relax in de comfort van je eigen auto. Hier is je reis naar de metro zonder enige comfortzone, tegen zwetende Chinezen aangedrukt, en schuifel je voetje voor voetje richting de deur om vervolgens jezelf de metro in te duwen. Staan in de metro is vanzelfsprekend maar 'gelukkig' sta je zo dicht tegen elkaar dat omvallen onmogelijk is. Een hele ervaring. We zijn al een keer met de trein geweest, toen hadden we een handig boekje bij om in het Chinees kenbaar te maken dat we graag treinkaartjes willen kopen. Aangezien we ons al helemaal thuis voelen tussen de miljoenen zwetende chineesjes waren wij de taalbarriere ook even vergeten, zo dus ook het handige boekje. Voorbereiding is het halve werk, dus na uitgebreide strategie bepaling hoe wij de tickets konden bemachtigen bij de Chinees achter het loket gingen we in de rij staan. 15min verder: verkeerde rij, Chinese loketmedewerker 1 wees vooruit; oké daar kan je kaartjes kopen (met allemaal maar Chinese tekens om je heen is het toch lastig het verkooploket te vinden). Een ruime 20min verder waren we aan de beurt. Wij heel ons verhaaltje doen. Reactie van Chinese loketmedewerker 2: een briefje met nr 16 erop; oké de kaartjes naar Shanghai worden blijkbaar bij loket 16 verkocht. Daar was het nòg drukker. Opeens zagen wij, midden in het doolhof van Chinese tekens iets bekends op de borden staan: 'English service available at window 16'. Aha, juist.. Nog een heel dik half uur later hadden we de treinkaartjes naar Shanghai bemachtigd.
Vrijdag om 19.35uur vertrok de bewuste trein om de volgende ochtend om 10.35uur in Shanghai te arriveren. Mijn ervaring is dat je het beste heel moe kan reizen, dan slaap je tenminste, dus donderdags waren we voor de verandering maar weer eens op stap geweest. Vrijdags nog een interessante les gehad waar de conclusie was dat mao geweldig is en Japanse mensen slecht zijn. Plassen boven een gat, zwetende/spugende/rokende Chinezen, drukte.. Wij kijken er niet meer van op, de treinreis viel dus wel mee vond ik zelf. De chineesjes om ons heen (sommige konden de 'luxe/armoede' van een harde zitplaats niet veroorloven en hadden een staanplaats, naast onze stoelen) waren weer heel vriendelijk dus onder aanmoediging van de rest van het stel (Eveline, Ria, Jennifer en Stacy) ging ik mijn Chinees maar eens oefenen. Waar de vriendelijke chineesjes wel mee konden lachen. Oké na 15uur op hard bankje zitten en amper kunnen slapen is de lol s'ochtends wel weer een beetje af maar ik had serieus al zin in de terugreis. Deze was overdag van 12.23pm tot 10.30am, een stuk korter: maar 8 uurtjes. Fouten maken is menselijk, wij hadden ons namelijk 12 uur vergist.. Het am en pm principe zit er nog niet helemaal in, we zouden 22uur later aankomen. Om 8uur begint onze Chinese les welke we niet mogen/willen missen dus we waren genoodzaakt onze cheape treinkaartjes om te boeken naar een snelle luxere trein. Oké 22uur op een hard bankje was voor mij zelfs teveel van 'het goede' maar deze luxetrein, waar wij inmiddels al een aantal uur in zitten, is een stuk saaier. Geen gezellige Chinezen die een praatje komen doen, maar ook geen herrie en stank. Wel comfortabele stoelen dus Ria en Eveline liggen lekker bij te slapen van ons succesvolle weekendje Shanghai.
Waar wij in een rap tempo als echte toerist al de attracties bekeken hebben. De oude stad, de bund (boulevard met uitzicht op de skyline), Shanghai in 2020 (tentoonstelling van de bouwplannen), we hebben de geweldige skyline van Shanghai van boven gezien (op ruim 400m hoogte in het finance gebouw) en vanaf een romantische boot. Hiervoor zijn onze foto's de beste omschrijving, ik zal mijn best doen er binnenkort een paar online te zetten. Ook in Shanghai zijn we ook wezen feesten. Dit keer in 'Hollywood' de naam zegt het al, zien en gezien worden. Wij hebben onze ogen uitgekeken, leek wel of heel de cast van the OC, the Hills en voor de wat oudere lezers Beverly Hills 90210 stond te feesten daar. De champagne flessen waren niet aan te slepen, de muziek was ronduit geweldig.. Eef en ik keken elkaar aan, daar staan we dan als simpele meisjes uit Vlijmen en Helmond tussen de jetset van Shanghai. Denken aan Brabant was er niet bij Guus*; genieten van China, iedere dag!
En nu even genieten van de comfortabele stoelen om bij te slapen... Bedankt voor het lezen en wakker blijven, of het opnieuw beginnen nadat je inslaap gevallen bent. ;)
Liefs uit China
Xx Lùmèi
* = Guus Meeuwis, Brabant: 'en dan denk ik aan Brabant want daar brand nog licht'
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
