Bye bye Beijing

Ondanks dat ik al aardig gewend ben aan de vreemde gebruiken hier, zo kijk ik al meer op als een kinderwagen met een aangekleed hondje voorbij zie komen, zijn mijn laatste weken in China toch niet zonder opmerkelijke gebeurtenissen voorbijgegaan. Zo heb ik veel bemoeienis gehad van de Chinese overheid en de chineesjes zelf, ben ik erachter gekomen waar de 'Chinezen lichaamsgeur/stank' vandaan komt en waren de feestdagen dit jaar toch wel heel anders...

Eerste kerstdag zat ik namelijk om 8uur al in de collegebanken, wat best zwaar was aangezien kerstavond niet onopgemerkt voorbij kon gaan natuurlijk. Mijn kerstontbijt bestond uit een kommetje pap, welke ik met Eveline moest delen aangezien we nog maar èèn schoon kommetje hadden en geen zin/tijd hadden om af te wassen... Tja, het matige kerstontbijt werd ruimschoots gecompenseerd met een heerlijk gourmetavondje met de Nederlanders welke Stacy heel goed georganiseerd had: nog bedankt meis! Toch nog een beetje kerstgevoel dus.. Verder zie je ook hier in China wel kerstbomen en versiering dus dat hebben we niet hoeven missen. Op oudejaarsdag heb ik heerlijk kunnen uitslapen in tegenstelling tot menig Facebook vrienden, ik las dat iedereen zijn bed werd uit geknald, maar hier was geen vuurwerk. Persoonlijk heb ik het totaal niet gemist aangezien ik eigenlijk een beetje bang ben voor vuurwerk... Tja, haha. Maar toch wel knallend het nieuwe jaar ingeluid op de dikke beats van een heerlijk technofeestje in een oud fabriekspand in het Art district. Dat was een goed begin van het nieuwe jaar! Een kleine domper was echter dat op 2 januari onze eind mondeling Chinees plaatsvond. Nieuwjaarsdag stond daarom in het teken van studeren, ofja poging doen tot. Ik had er echter wel al rekening mee gehouden dat mijn productiviteit op nieuwjaarsdag wel wat lager zou zijn en van te voren al braaf gestudeerd. Het mondeling ging gelukkig goed, waarmee ik succesvol mijn minor 'Contemporary Chinese business and Culture' heb afgesloten en daarmee ook mijn verblijf in Beijing helaas tot een einde komt. Vannacht vlieg ik met Jennifer naar Bali. Wat ook een heerlijk vooruitzicht is, van -15 naar +30graden.

Het is namelijk koud hier in Beijing, maar niet op onze slaapkamer gelukkig. Ik slaap daarom om gewoon in een kort broekje en een shirtje. Toen ik even de gang op liep om naar de wc te gaan hoorde ik de schoonmaakster klagen dat ik vast verkouden zou worden. Ondanks dat ik het erg leuk vond dat ik het verstaan heb (ziek zijn is namelijk behandeld tijdens de lessen Chinees, ik wist dus dat ze met: 'Ni ganmao le' bedoelde dat ik vast verkouden zou worden, wijzend op mijn korte broekje en teenslippers) heb ik toch een hekel aan dat bemoei. Zij klaagt namelijk ook altijd als ik op mijn sokken door de gang loop. Tja, van mijn moeder kan ik dat al niet zo goed hebben maar van een Chinese schoonmaakster al helemaal niet. Het allerergste is nog wel dat ze gelijk had, een dag later was ik verkouden. Niet alleen de Chinese schoonmaaksters moeien zich, ook de vrouwen in de beauty salon. Daar was ik namelijk om mijn benen te laten harsen en mijn nagels te laten doen. Tja, nog even genieten van de goedkope arbeidskrachten hier hè. Ondanks dat Chinezen totaal niet efficiënt zijn deden ze nu wel een poging tot. Twee Chinezen deden mijn benen, voor ieder been een en nog een derde deed mijn nagels. Uiteindelijk waren ze klaar, alledrie tegelijk. Waardoor mijn nagels dus nat waren terwijl ik mijn panty aan moest trekken. Het nagelvrouwtje wilde kosten wat het kost besparen dat mijn nagels zouden beschadigen, waardoor zij dus maar zelf bij mij mijn panty aanging trekken. Tja, ik voelde me toch aardig ongemakkelijk. Ook de Chinese overheid houdt natuurlijk erg van bemoeien, iedereen is wel bekend met de censuur hier. Al moet ik zeggen dat ik er zelf nog weinig van gemerkt had totdat ik mijn papers ging schrijven. Al de enigszins negatieve informatie over de Chinese economie kon ik niet bekijken via het normale internet. In de lessen vroeg ik naar de inflatie (het minder waard worden van je geld) in China (welke volgens mijn bronnen erg hoog was, 6%) maar ze 'kennen geen inflatie in China' ook werkeloosheid kennen ze niet. De economische cijfers welke de Chinese overheid publiceerd zien er toch een stuk rooskleuriger uit dan die uit mijn bronnen. Maarja dat is allemaal ook wel algemeen bekend. Ik ben echter ook tot een nieuwe ontdekking gekomen: ik weet waarom Chinezen zo stinken. Daar kwam ik achter in ons hostel in Nanjing, de oude hoofdstad van China waar wij gezellig een weekendje heen zijn geweest. In China kennen ze nog geen rookverbod, overal wordt gerookt. Roken tijdens het eten kijk ik dus niet vreemd van op maar roken terwijl je je tanden poetst was weer een nieuwe. Zo word je natuurlijk nooit echt schoon!

China blijft een opmerkelijk land, zo noemde mijn broer het onbekend en ongeliefd voor hem. Voor mij is het inmiddels al een bekender terrein en ik heb echt een geweldige tijd gehad hier. Met mijn blogs heb ik geprobeerd het een beetje over te brengen, maar China is toch niet iets waarover je moet lezen maar wat je zelf moet beleven wil je het echt begrijpen. Voor mij zit het avontuur er hier echter bijna op, daarmee is dit ook mijn laatste blog. De komende maand ga ik backpacken door Indonesië en de Filipijnen. Dan zal ik vast ook wel avonturen beleven maar die vertel ik jullie dan persoonlijk wel, 2 februari ben ik weer in Nederland en hoop ik iedereen weer snel te zien!

Bedankt voor het lezen en tot snel!

Xx Nikita