Latin Amerika, me gusta!

Welcome to Miami!
Toen ik mijn reis ging plannen had ik niet zo goed nagedacht dat India en Midden Amerika het makkelijkste te bereizen zijn door een groot gat te graven en erin te springen, ofwel, het zijn twee uiterste van de wereld. Ik zag alleen maar twee interessante bestemmingen. Anyway, na 10uur taxi in India naar het vliegveld, een uur of 8 vliegen naar Moskou, paar uur wachten en vervolgens nog 11uur vliegen verder ben ik er dan eindelijk: Miami! Chantal, mijn vriendin wie mij voor 4 weken komt vergezellen, heeft hier een stopover van 10uur onderweg naar Nicaragua. Dat leek mij een mooie reden om er een dagje aan vast te plakken en de stad van mijn tienerdromen te bezoeken. Toen ik al dansend, TMF kijkend met Will Smith meezong: "party in the city where the het is on, all day on the beach till the breakdown: I'm going to Miami!" (Populair hitje toen ik 14 was ofzo) Het eerste wat ik hoorde toen ik Miami binnenkwam was 'Welcome to Miami!' van de douane man. Hij kent zeker de videoclip ook waar dit luidkeels gezongen wordt. Miami is ook net zo als in de videoclips. Extreem luxe (sport) auto's met hiphop uit de openstaande ramen, een onwijs mooi wit strand en savonds 'dress to kill' tijdens het uitgaan. Uiteraard moest ik wel een Miami party meepakken. Speciaal voor de gelegenheid nog onwijs hoge hakken aangeschaft, mij was gezegd dat je alleen binnenkwam met 'high heels'. Ik denk ook dat ze mijn teva sandalen of hardloopschoenen al helemaal niet kunnen waarderen. (Ik ga deze reis voor het praktische) De club was mooi en luxe. Jullie begrijpen het vast wel: een 360graden change met India. In Beijing ben ik ook in soort gelijke clubs geweest. Mooi en luxe is toch overal wel een beetje hetzelfde, daarvoor hoef je de wereld niet over te reizen. Wel heerlijk gedanst met een lokale big mama wie mij vertelde: Ooh noo man im 53! Na een maand totale zenheid in Rishikesh was ik wel weer toe aan een dansje en ik had het toch de hele nacht goed volgehouden ondanks de jetlag en de te hoge schoenen. Het hoogtepunt van Miami was echter een kindje van een jaar of 5 wie echt stond te dansen/twirken voor de kenners, als een bezetenen in een kledingwinkel. Echt een Facebook/youtube knaller. Heel leuk z'n videoclip leven, maar voor mij is twee dagen plastic leven wel weer genoeg. Op naar het volgende avontuur!

Nicaragua - Bailamos?
In Nicaragua kon ik mijn hart weer ten over aan een cultuur en authenticiteit. We begonnen in San Juan del Sur, een plaatsje met allerlei ontzettend mooie surf stranden in de buurt. Chantal heeft hier haar surfskills getoond. Ik zag de hoge golven en heb dit even aan mij voorbij laten gaan. Sinds m'n India avontuur kan ik ontzettend genieten van gewoon lekker op het strand zitten en naar de golven kijken, of andere mooie natuur om mij heen. Ik vermaakte me dus prima met het kijken naar de zee en de surfers. ;-) Vervolgens zijn we naar een eiland geweest met twee vulkanen. We zaten daar in een enorm mooie jungle omgeving. Ik had s'avonds midden in de natuur yoga gedaan onder de sterren, dat was echt ontzettend mooi! De volgende dag was mijn verjaardag en hebben we een vulkaan beklommen. Dit deden we met een groep van het hostel. De natuur was echt onwijs mooi: we liepen door de jungle en bananenvelden naar het midden van de vulkaan waar een mooi meer was. We klommen zo hoog dat we op een gegeven moment letterlijk in de wolken waren, dat was echt ontzettend gaaf! Helaas brachten de wolken ook vocht met zich mee en werd de vulkaan hoe hoger, hoe glibberiger. Doordat we in mega hoog tempo de 8uur durende hike aan het doen waren had ik amper tijd om goed te kijken waar ik liep en ben ik echt tig keer met m'n billen in de modder beland. Doordat ik steeds naar de grond moest kijken was het lastig genieten van de mooie omgeving, aangezien we zo snel liepen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik misschien al een oude zeur geworden ben want daar kon ik mij ontzettend aan irriteren. Ik dacht telkens van mensen doe even rustig aan en geniet van het uitzicht! Daarnaast waren de mensen om mij heen ook telkens aan het praten, wat ik stiekem ook best vervelend vond want ik wilde naar de vogels luisteren. Tja het klinkt misschien heel suf maar ik kan sinds India echt ontzettend genieten van de rust en de natuur. Of komt het misschien dat ik een jaartje ouder geworden ben?
Gelukkig (voor chantal) weet ik ook nog heus wel hoe we een feestje moeten bouwen. Alleen ben ik niet zo van het zitten en drinken. In Granada, een mooi plaatsje waar we vervolgens waren, feestte ze echter op mijn manier: (salsa) dansen! Echt, ik voelde me meteen thuis daar! Overal draaien ze gezellige Spaanse muziek, overal in Nicaragua al trouwens in de bussen etc. In ons hostel boden ze lessen salsa aan. Nou dat was toch even wennen voor mij want ik geniet zo gewend met een partner te dansen, ik dans liever alleen, maar toch was het al leuk. s'avonds gingen we met de salsa groep naar een locale strandclub waar de dansjes werden voortgezet. Daar kon ik gelukkig weer lekker m'n eigen ding doen. De salsa leraar stond voor me en was maar druk aan het uitzoeken welke dans ik nou deed: rumba? Nee, ik doe gewoon lekker mijn eigen ding! Op een gegeven moment vroeg een lokale jongen aan mij: Bailamos? Wat ik alleen ken van het liedje van Enrique Iglesias en niet de exacte betekenis van wist. Vervolgens vroeg hij weer wat waardoor ik mijn tolk Chantal er maar bijhaalde. Hij vroeg blijkbaar hoe ik heette. Op dat moment voelde ik me echt een enorme analfabeet en had ik besloten toch maar echt even wat werk te maken van mijn immens slechte Spaans. Nu weet ik inmiddels dat 'Bailamos' laten/zullen we dansen betekend en dat die gezellige danscultuur hier in Midden Amerika helemaal mijn ding is: me gusta!

Honduras - Als in de reisgids
Na heel veel uren in de bus te hebben doorgebracht waren we op onze volgende bestemming: Uitla in Honduras. Een mooi Caribisch eilandje wat vooral bekend staat om het (relatief goedkoop) duiken. Toevallig een van mijn grootste passies! Ik voelde mij daar als een vis in het water. Genieten van het mooie koraal, de vissen en zelfs de bubbels van andere duikers zijn al ontzettend mooi. Naast het duiken hebben we ook een dagtripje gedaan naar een geweldig mooi onbewoond eiland waar we een palmboom tot bar hadden omgetoverd en de zee tot terras diende. Het is een soort van leven in de reisgids, dat bevalt me toch meer dan het leven in de videoclip. Een andere avond hadden we een boozecruise en vaarde we met de duikboot rond onder genot van een drankje, dansje en gezelligheid. Heel mooi en leuk maar na een kleine week hadden wij het beiden wel gezien met al het pracht parel (zee): next chapter!

Guatemala - Zet je beste beentje voor, zingt een olifant in koor!
Oke, er zijn dan geen olifanten in Guatemala. Op dat kleine detail na doet dit geweldige land mij erg aan de aan Disney klassieker "Jungle Book" denken. Echt een geweldig mooie jungle en grotten welke wij al hikend, met een bootje en vanuit de bussen hebben bewonderd. De bussen hier zijn trouwens een avontuur aan zich. Elke keer denk je het ergste wel gehad te hebben, nee hoor dan kan het nog net een tandje erger. Overvolle bussen, overvolle bussen met een mini plaatsje naast een alles behalve mini zwetende Guatemala man, dezelfde volle bussen met een puntje van een stoel net voor de deur welke open staat met nog mensen wie daar weer staan. Anyway, het begrip carpoolen kan hier zijn ontstaan: de bussen worden in ieder geval ten volste benut!
Het valt mij echt extreem op hoeveel verschillende soorten "Pollo" (kip) fastfood ze hebben: Super Pollo, Pollo Roy etc etc. Iets anders wat mij opvalt is dat salade wel vaak op t menu staat maar dat ze het nooit daadwerkelijk hebben. Wederom een behoorlijke omslag van India, in het plaatsje waar ik was was vegetarisch/veganistisch eten meer norm dan uitzondering. Mijn buurman in de bus, de gezette (understatement) man, keek ook vol ongeloof naar mijn yoga matje. Hij dacht dat ik een dun slaapmatje mee had, het begrip yoga had hij nog nooit van gehoord. Een meisje wie ook in India was vroeg aan mij of ze ook yoga hebben hier.. Nou yoga is ver te zoeken. Maar daar krijg je wel een extreem mooie jungle met super mooie vogels, enge vogelspinnen, aapjes (al mag ik die niet meer zo sinds al de aanvallen in Rishikesh), ontzettend mooie Maya ruïnes en een vriendelijke bevolking voor terug. De gids bij de Tikal ruïnes waar we een sunset tour hadden vertelde ons hoe hij vroeger in deze jungle leefde, voordat ze de gedwongen naar de stad moesten verhuizen aangezien de jungle, hun thuis, een nationaal park werd. Uiteraard ben ik erg blij dat we nu allemaal van dit geweldig stukje natuur en historie kunnen genieten, echter blijft t wel krom dat mensen gewoon hun thuis moeten verlaten en verloren in een stad moeten wonen. Waar ze geen toekomst hebben vanwege een gebrek aan scholing. School en geld had je niet nodig in de jungle, daar was alles al wat een mens nodig heeft. Maar goed, als we het wel boekje openslaan van kromme dingen in de wereld kunnen we wel eeuwig doorgaan. Dat doe ik dus niet: wederom was dit een geweldig land!

Belize - Tranquila
Mijn avontuur met Chantal eindigen we in Belize, een Caribisch eiland met zijn geheel eigen charme wederom. Engels is hier de voertaal hand in hand met reggae muziek. 99% van de muziek wat gespeeld wordt is afkomstig van Bob Marley. Meteen bij de grensovergang werd de reggae noot al ingezet door de radio in het busje, voor mijn gevoel was ik dan ook in Jamaica. Niet dat ik daar ooit geweest ben, maar als grote muziek/UB40 fan relateer ik dat aan reggae cultuur vanwege "Kingston Town', The place I love to be", bekend nummer over de reggea-band over de hoofdstad van Jamaica. Anyway, dit eiland was in mijn ogen het mooiste eiland waar ik ooit geweest ben. Al heb ik dat gevoel telkens weer als ik op een nieuwe plek ben dus neem mijn mening vooral voor lief. Tranquila is iets wat ze daar met de pap lepel ingegoten krijgen. Nee, dit is niet een soort van tequila wat je drinkt met een limoen en een portie zout. Het is een uitspraak wat gebruikt wordt om aan te geven dat je vooral rustig aan moet doen. Als je iets te hard loopt over het eiland wordt al geroepen dat je niet moet rennen: "Tranquila!". Een soort van zen achtig idee wat ik nog ken uit India, maar dan in de reggae cultuur. Voor mijn gevoel stampt Tranquila af van de dag na de tequila, aangezien ik na een avondje teveel rum (het water daar op t eiland) en fruitpunch goed begreep hoe iedereen zo langzaam kon zijn de hele dag. Iets met de mannelijke variant van de kat...
Naast de Tranquila mentaliteit en het reisgidsen paradijs heeft Belize nog een toeristische hoogtepunt namelijk de vrij over-prijsde duikspot 'Blue Hole'. Uiteraard konden wij deze spot niet aan ons voorbij laten gaan aangezien dat de reden was waarvoor wij naar Belize kwamen. We hoorde gemixte verhalen van of het het geld nu wel niet waard was. Het grappige was dat wij als nuchtere Hollanders terugkwamen met: "het is mooi, maar zo mega extreem nou ook weer niet". De volgende dag ging onze Franse roommate, tevens duikinstructeur met mega veel duikervaring en kwam terug van: "it was so awesome!". Hij vroeg zich af waarom wij niet zo mega enthousiast waren. Ik denk dat dat toch weer een cultuur verschilletje is, wij als nuchtere Hollandse meiden hebben genoten maar om het nu meteen van daken te schreeuwen hoe geweldig het was... Maar het was zeker onwijs mooi (we zagen oa haaien en rayen): ons diepwater hoogtepunt van de reis samen! Vanuit Belize vloog Chantal weer naar huis en nam ik vervolgens de bus naar Mexico samen met Katy (meisje uit Californië wie we in Guatemala hadden leren kennen) voor mijn laatste hoofdstuk van deze trip.

Mexico - het land van al mijn dromen!

Rebirth in Tulum
Tulum heeft alles waarvan ik hou: yoga, duiken, mega mooi strand, lekker gezond eten en een relaxt hippie sfeertje. De eerste dagen heb ik met Katy de ruïnes bezocht en heb ik mega gave duiken gemaakt in de grotten. Tot mijn verbazing waren al de grotten weer heel anders van binnen. Mijn eerste duik was best spannend want mijn dive master met wie ik dook ging kijken of ik wel voldoende ervaring had om de heftige grotten te doen. Hij vond gelukkig dat ik goed dook en toen zijn we de volgende dagen samen de grotten bekeken met namen als "The temple of dome". Stiekem een beetje verder gegaan dan mocht, een mega bijzondere ervaring. Het leek net alsof ik in een film of videospel aan het spelen was.
Mijn tijdelijke reisgenootje ging vanuit Tulum naar een ander kustplaatsje. Mijn gevoel zei echter dat ik naar de Palenqui wilde, een plaatsje in midden Mexico, midden in de jungle wat bekend staat om zijn Maya ruïnes. Dus ik besloot alleen in Tulum te blijven waar ik de laatste dagen erg genoot van het alleen zijn. Klinkt mega suf, ik hou ook ontzettend veel van al de lieve mensen thuis, maar ik kan soms ook echt genieten van het alleen zijn. En precies doen waar ik zin in heb. Zo heb ik Tulum, zoals een echte Hollander betaamd, nog heerlijk verkent op m'n fietsje. Zo kwam ik "toevallig" bij een Maya Spa waar die avond "toevallig" een Termazacal sessie plaatsvond. Dit is een zweethut, een soort van natuurlijke sauna van klei waar voor de sauna gangers een soort van opgiet sessie plaats vond. Al had dit een meer spirituele inslag van de Maya cultuur. De sessie was voor 80% in het Spaans en aangezien ik niet veel verder kom dan hoe heet je, ik ben vegetarisch en kom uit Nederland met m'n Spaans moest ik het vooral op m'n gevoel doen. We gooide in een donkere hut water over ons heen met takjes kruiden, we zongen mantra's en speelde op onze instrumenten. Ohja, daarnaast was het mega warm. We deden vier sessies, de vier elementen: aarde, water, lucht en vuur. Ik dacht na de derde sessie van nou ze hebben weer overdreven door te zeggen dat t zwaar was. Het was warm oke, maar goed te doen. Tot de laatste sessie: vuur. Ik hoorde hem in het Spaans zeggen dat je mocht gaan liggen als te zwaar werd, tegen mij zei hij in het Engels echter dat ik gewoon moest blijven zitten. Aangezien mijn Spaans nog aardig wat aan de behoefte overlaat dacht ik echter dat de sessie zou bestaan uit twee rondes van water gooien (het zwaarste onderdeel). Echter na de eerste ronde mochten we toch allemaal liggen en bleek het al afgelopen te zijn. Op dat moment was ik enorm opgelucht dat we niet nog een ronde hoefde en had m'n gebrekkige Spaans me toch mooi door de sessie heen geholpen. Ik was me mentaal namelijk aan het voorbereiden op nog een ronde en bedacht me hoe ga ik dat in godsnaam volhouden, gelukkig ging die niet door. Volgens de Maya cultuur is z'n sessie een 'rebirth'. Voor mij was het een mooie start van het totaal reizen op intuïtie, geen reisgids of plannen maar m'n gevoel volgen wie nu zei dat ik naar Palenqui moet.

Palenqui - burgerlijke watervallen blijken groot avontuur
Daar was ik dan na m'n nachtbus om 8uur s'ochtends, in "Jungle Paradise", een park met hutjes midden in de jungle, welke een van de mensen wie ik ontmoet had mij had aanbevolen. (Waar ik savonds vervolgens wakker lag door t gebrul van de apen) Een beetje verloren, want reizen op intuïtie betekend dat ik geen benul had wat ik precies kwam doen daar, wat er te doen was of waar ik heen wilde. Ik wilde wel wat doen, dus besloot me maar op te geven voor de enige tour die om 12uur startte. Op naar de watervallen, met het idee misschien leuke mensen te ontmoeten wie mij weer konden vertellen wat ik moest doen. Een beetje krom eigenlijk want ik was net lekker op weg in m'n boek van Paulo Coelho, voordeel van alleen zijn dat ik eindelijk weer tijd heb lekker te lezen. Diep van binnen had ik nog steeds meer zin samen te zijn met m'n boek ipv met andere mensen. Maar goed, de onrustige Nikita leeft nog steeds in me blijkbaar dus om 12uur stond ik klaar voor de tour met een Koreaans meisje. Het busje kwam ons ophalen, vol met oude mensen. Nou, dat zag er alles behalve avontuurlijk uit. Maar goed, op weg naar de watervallen. De watervallen waren wederom mooi en de tour bleek toch een groot avontuur... Het Koreaanse meisje (wie 34 bleek) was m'n metgezel deze trip: ik drink een kokosnoot, zij drinkt een kokosnoot: ik eet mango, zij eet mango: zij maakt een foto met een peace teken, ik maak een foto met een peace teken (ik leek wel een blije Barbie pop op de geposeerde foto's maar goed): ik bedacht me van goh ik wil een foto in het water bij de waterval: zij wilde dezelfde foto. Totdat ze opeens kopje onder ging en begon te spartelen: bleek dat ze niet kon zwemmen en t water vrij diep was. Ik ben wat langer en kan wel zwemmen, die details had ze even over t hoofd gezien.. Ze verdronk bijna en ik kon niks anders dan t water inspringen. Nou, ik wilde avontuur daar was avontuur. Ik moet eerlijk bekennen zelf ook niet de beste zwemmer te zijn maar als de nood roept blijkbaar wel. De Koreaan leeft nog en de burgerlijke waterval had toch nog een avontuurlijke wending.

Back to nature...
In het restaurant zat ik vervolgens lekker te lezen toen een lokale man een praatje begon te maken over mijn boek. Hij is een gids wie jungle tours gaf. De tour bleek precies te hebben wat ik wilde: we gingen rustig en hij zou meer vertellen over de natuurlijke geneesmiddelen, de Maya cultuur en de jungle zelf. Hoewel ik wel een beetje klaar ben met studeren, overweeg ik sterk op een opleiding natuurgeneeskunde te gaan doen, deze tour sprak me daarom erg aan. Het was precies wat ik zocht: we gingen lekker rustig op onze blote voeten de jungle door. Met deze man heb in ontzettend interessante gesprekken gehad over de wereld, het leven en de natuur. Mother earth, ofwel moeder aarde heeft alles wat we nodig hebben. Voedsel, natuurlijke geneesmiddelen en een jacuzzi's van watervallen. Alles wat je ziet leeft met elkaar in een evenwicht, in The Circle of life - wat meneer Disney al zo mooi vastlegde in de Leeuwen Koning. Voor mijn gevoel gaat de hele industriële revolutie en consumptie maatschappij een stap te ver en vervuilen en misbruiken we zo onze eigen wereld met zijn enorm mooie natuur en al zijn inwoners. In de Leeuwen koning wordt het al mooi uitgelegd aan Simba: "je moet respect hebben voor alles om je heen van de mier die kruipt tot de antilope wie rond springt". Eigenlijk is de hele natuur al in evenwicht en maken we er nu een zooitje van met z'n allen. Uiteraard gaat iedereen zijn eigen weg en is iedereen vrij om te doen, laten en denken wat je zelf wil. Toch hoop ik misschien mensen te kunnen inspireren meer oog te hebben alles om je heen en bewust dingen te doen (of laten)... De toer zette mij aan het denken en ik besloot nog wat langer in de jungle te blijven (nadat ik eerst mee naar de uitgang was gelopen zodat ik de weg terug wist, ik pas echt wel op familie thuis dus maak je geen zorgen!).
Toen ik bij een watervalletje aan het genieten was van de natuur en nog een beetje aan het peinzen was kwamen er drie jongens van mijn leeftijd uit de jungle. Ik raakte met ze aan de praat en nu bleek het zo dat een van hen al een jaar in de jungle woonde in een yoga community. Ik was erg nieuwsgierig hoe het daar was en ik besloot mee te gaan kijken, wellicht kon ik daar ook wel een tijdje blijven. Ik had toch geen plan dus al de opties staan open.. Echt ontzettend mooi en gaaf hoe mensen daar zo in de jungle hun eigen perma cultuur hebben opgebouwd. Alles natuurlijk, vegan eten, een met de natuur. Maar een bridge too far voor mij. Ik zag al een lijstje met allemaal regels en daar heb ik dan weer een hekel aan. Laat mij maar lekker m'n eigen intuïtie volgen en mijn eigen ding doen. Ik denk dat het heel belangrijk is je eigen intuïtie te volgen, wanneer je goede intenties hebt komt alles precies op je pad wanneer je het nodig hebt. Dit kan een minder leuke wijze les zijn of iets moois waar je net je zinnen op hebt gezet. Ik heb geprobeerd met dit blog jullie mee te nemen in mijn avontuur. Tijdens de jungle toer probeerde een meisje een foto te maken waarop haar vriendin zei: "you can not capture the beauty". Het is moeilijk de schoonheid van de natuur of het leven vast te leggen op foto, maar het is ook lastig het te beschrijven. Ik heb mijn best gedaan maar ik moedig toch vooral iedereen aan zelf het avontuur op te zoeken. 3 juni ben ik weer in Hollanda, Mijn laatste weken zal ik nog in Mexico doorbrengen. Ik kijk er erg naar uit om al de mensen weer te zien en om aan de slag te gaan, iets verder van de natuur verwijderd maar zeker met de nodige jungle bagage. De avonturen van mijn laatste weken kom ik voor wie wil persoonlijk vertellen. Bedankt voor jullie lieve reacties en het lezen!

Volg je hart, je intuïtie en ga bewust je eigen avontuur ontdekken. De wereld is zo mooi, laten we dat zo houden :)

Hakuna matata! (Om het in jungle termen te houden)

Nikita