Verlicht in India

De zoektocht naar 'verlichting'
In Rishikesh kwam ik opeens verdacht veel mensen tegen wie opzoek waren naar 'verlichting'. Misschien dat het wat met mijn yoga school te maken heeft, welke een spirituele inslag heeft. Maar ook daarnaast zijn ontzettend veel 'satsangs' van goeroes wie het antwoord lijken te hebben op de hamvraag hier: hoe word ik verlicht? Persoonlijk was en ben ik daar eigenlijk helemaal niet mee bezig. Ik wilde graag wat tot rust komen om de afgelopen, voor mij hectische periode, een beetje te reflecteren. Tevens wilde ik van deze break gebruik maken om na te denken wat ik nou eigenlijk precies wil worden 'als ik later groot ben'. Nu dat moment, na jaren studeren, eindelijk is aangebroken. Yoga leek mij daar de perfecte remedie voor, dat was het ook zeker. Het heeft mij naast flexibiliteit, veel rust en inzichten gebracht. Ik heb inmiddels het (innerlijke) antwoord op al de vragen waarmee ik kwam en ik ben, ondanks dat ik er niet naar opzoek was, toch verlicht. Althans, op mijn manier. Voor al de geïnteresseerden onder jullie neem ik je graag een beetje mee hier in de mondiale zoektocht naar verlichting in rishikesh.

Feminine movement - follow your heart
Yoga is helemaal geweldig, daar ben ik het helemaal mee eens en daar blijf ik ook bij. Echter 6 dagen in de week van 8.30 tot 11.00uur en van 16 tot 19.30uur yoga wordt voor mij persoonlijk een beetje saai. Vooral omdat wij iedere dag twee keer, de rustige, zelfde serie doen van 2uur. Ik heb de heilige zondag dan ook met twee handen aangegrepen, niet om te rusten van al de yoga maar om even lekker wat energie te laten stromen. Twee meiden van onze yoga school gaven een feminine movement workshop. Ik wist eigenlijk niet precies wat het inhield alleen dat het veel dansen en het 'women only' was. Nou, dat klonk perfect! Ik hou wel van een verassing maar ik zit niet te wachten om weer in ongemakkelijke situaties te komen met Indiase mannen -zie verhaal van de love temple-. Alleen vrouwen en dansen is voor mij een perfecte combinatie! Op zaterdagavond braaf om 22.30uur op een oor om vervolgens op zondag weer om 9uur paraat te staan. Waar we de dag begonnen met buikdansen. Ik zou nooit naar een buikdans workshop gaan aangezien ik het niet zo prettig vind om te dansen voor de show, ik dans liever gewoon lekker voor mijzelf aangezien ik dat heerlijk vind om te doen. Maar nu ik er zo onverwacht mee in aanraking kwam was het echt ontzettend leuk. Daar stonden we dan op zondagochtend te 'shaken als Shakira'. Vervolgens gingen we nog allerlei andere dansen doen: bijv als Egyptische vrouwen met een sjaal. Chakra dansen, 5-ritme dansen. Voor de liefhebbers onderling kunnen we wel een keer een dansmiddagje doen, echt niet normaal hoe leuk dat is met vrouwen onderling. De meiden vertelde ons dat het stilzitten en gedachten uitzetten manier van mediteren echt een typische mannelijke 'shiva' vorm van meditatie is. Vrouwen hebben hele andere energieën en kunnen veel beter mediteren bijvoorbeeld in de vorm van dansen of door het maken van kunst. Voordat de yoga les nu begint shake is dus voortaan lekker even een uurtje m'n Shakira moves op de hotelkamer. Niet om verlicht te worden, maar omdat ik eerlijk gezegd echt even m'n energie kwijt moet na weken yoga en mediteren. 'Dansen voor verlichting': als je fanatiek genoeg shaket ben je in ieder geval een paar pondjes rond de heupen lichter ;-)

Actie (AUM) meditatie
In mijn vorige verslag vertelde ik dat ik de rust gevonden had. Echter werd ik op een gegeven moment wel een beetje gek van heel vier uur per dag meditatieve yoga, gevolgd door een twee urige theorie les. Tijd voor wat actie! De 'actie meditatie' op zondag kwam daarom als geroepen. Ik ging hier wederom vrij, ofwel onvoorbereid, in. Toen ik binnenkwam begon het al goed: iedereen was namelijk ontzettend aan het springen en dansen. Na deze opwarming vertelde de organisator wat meer over deze vorm van meditatie. Welke door een Nederlander (of all places) ontwikkeld is om heroïneverslaafden te helpen afkicken. Wij deden in een avondje 11min per onderdeel, waar zij dagen per onderdeel aan besteden. Het begon met het roepen van 'I hate you! of 'Fuck you!'. Het moest allemaal erg overdreven alsof je in een slechte soap speelde. Nou misschien heb ik mijn carrièrekans gemist, dit ging me namelijk verbazend goed af. Hoewel ik helemaal geen negatieve gevoelens heb tov bepaalde personen, dus niemand hoeft bang te zijn dat ik straks alsnog even verhaal kom doen haha. Maar even schreeuwen was stiekem best lekker. Vervolgens moesten we zeggen 'sorry if i hurt you', 'i love you' en iedereen een knuffel geven. Ook dat was niet zo spannend. Vervolgens moesten we met heel ons lichaam gaan shaken. Daarna moesten we gaan huilen, dat lukte me niet echt eigenlijk daar op commando. Je moest aan iets ergs denken. Aangezien mijn moeder vorig jaar overleden is heb ik wel redenen om te kunnen huilen maar het lukte me gewoon niet. Pas op t laatste moment kreeg ik tranen, terwijl de meeste echt al tranen met tuiten hadden, toen sloegen we opeens weer om en moesten we heel hard gaan lachen. Naja, dat was een beetje een rare switch voor mij en ook het nep lachen ging me niet zo goed af. Uiteindelijk moesten we nog een ronde springen ofzo, je als een 'Mad man' (gek) gedragen en tenslotte dansen. Al met al grappig een keer mee te maken, sommige mensen gingen echt helemaal los en een ding is zeker: ik kon mijn energie goed kwijt! Ik was weer klaar voor een nieuwe ronde yoga, mediteren en stilzitten.

Verlichting gevonden!
Al die uren yoga, meditatie en theorie lessen hebben toch zijn vruchten afgeworpen. Ik ben inmiddels al een tijdje in Midden Amerika aan het reizen (ik loop een beetje achter met mijn blog). Ik merk echt dat ik zoveel meer rust in me heb, ik hoef nu niet meer continue bezig te zijn. Vandaar dat het blog ook bleef liggen. Ik kan me nu prima vermaken met naar de natuur kijken, klein beetje meditatie, maar op mijn manier. Want als ik aan iets leuks denk mag ik daar van mijzelf gewoon lekker aan denken ipv mijn gedachten weer terug moeten brengen bij niks. Of, zoals we in de yoga leerde: concentreren op een tennisbal welke je voor je derde oog (tussen in en boven je ogen) moet houden. Over de avonturen hier vertel ik de volgende keer wel, ik zal eerst mijn verhaal over de lessen tijdens yoga afmaken.
Naast het mediteren op een tennisbal hebben we ook heel veel, soms enigszins bijzondere theorieën gehad. Zo drinkt bijv. onze yoga juf naast haar ochtendurine haar menstruatiebloed. Dit zal vast goed voor je zijn maar heb ik toch even aan mij voorbij laten gaan. Veel dingen waren mij al wel bekend. Zo hebben we veel aandacht besteed aan de belangen van een goed dieet. De vele voordelen en redenen om vegetarisch te zijn, waarmee ik jullie nu niet lastig val maar met veel liefde en plezier een keer toelicht voor geïnteresseerden. Ook werd het aanbevolen geen alcohol te drinken. Dit doe ik inmiddels drie maanden niet en dat is voor mij ook echt heel prettig. Ik ben inmiddels al vaak uit geweest buiten de Shanti wereld (waar wel volop alcohol wordt gedronken) op de Cola Zero (ook niet goed maar een mooi begin leek me zo) en dat bevalt me heel goed!
Ook hadden we veel aandacht voor de yama's en niyama's: dit zijn een soort 10 geboden van Patanjali (grondlegger van de yoga sutra's) alleen is het bij yoga zo dat het aanbevolen wordt echter niets moet en je 'zondigt' ook niet als je het anders doet. Je bent helemaal vrij te gaan en staan waar je wil. Deze vrijheid spreekt me wel aan. Er zijn verschillende resultaten als je je aan de yoga sutra's houdt. Mijn favoriete is: and you will shine - ofwel, je gaat stralen! De yama's en niyama's hebben overlap met andere 'heilige geschriften' zoals bijvoorbeeld: niet stelen, geen geweld, waarheid spreken etc. De yama welke mij vooral letterlijke verlichting heeft gebracht is 'non attachment', niet hechten aan mensen, je omgeving en materialistische zaken. Nu ben ik niet materialistisch ingesteld dacht ik zelf. Geen schoenen, kleding of gadgets tik, maar stiekem ben ik (te) dol op boeken. Toen ik voor de laatste keer mijn spullen pakte om India te verlaten heb ik wat kleding en een hele stapel boeken achtergelaten. Met de hoop dat mijn boeken andere mensen inspiratie kunnen brengen. Mijn backpack voelde letterlijk stukken lichter, heerlijk verlicht en met veel nieuwe wijsheden kan ik de echte (niet zo Shanti*) wereld weer aan: On my way to Miami!

Namaste!

*= Shanti betekend heilig, zie vorige verhaal voor meer uitleg omtrent dit begrip in hippie India.