Bye bye comfort, hello adventure!

Voor de vierde keer alweer vertrek ik voor een lange tijd naar het buitenland. Je zou denken dat ik het niet naar mijn zin heb in Nederland, dat is toch niet zo. Maar als het avontuur roept is het voor mij lastig dat niet tegemoet te gaan. So here I go again! Traditiegetrouw hou ik degene wie wil ge-update via deze website. Mijn eerste stop is India, waarvoor ik eigenlijk nog geen concrete plannen heb alleen dat ik graag intensief yoga wil gaan doen en een vipassana meditatie (kort door de bocht gezegd 10 dagen stil zijn). Nu hoor ik velen van jullie denken: jij, stil zijn!? Maar dan weten jullie vast ook wel dat ik wel van een uitdaging hou, daarover tzt meer... Na India ga ik naar Nepal, bergtochten maken waarschijnlijk met Lonneke (vriendinnetje van Nyenrode). Vervolgens staat midden Amerika met Chantal en Zuid Amerika met Tasha op de planning, tussendoor nog Cuba met mijn vader. Mijn eerste plan was zonder enige planning te gaan, maar aangezien ik nogal een reislustige achterban heb die mij uiteraard niet kunnen missen ;) is dat niet gelukt. Daarom toch wel een planning, maar een leuke met lieve vriendinnen dus dat is een mooi vooruitzicht!

Inmiddels zit ik in het vliegtuig naar Goa, niet echt wat een ware reiziger betaamd (die neemt natuurlijk de trein). Nu is het zo dat ik toch graag alles op mijn eigen manier doe, daarom ga ik nu lekker comfortabel en snel naar Goa. Wanneer ik straks weer heerlijk zen ben ga ik me wel aan de trein wagen.. Het vertrek uit Nederland was namelijk nogal chaotisch voor de buitenstaander, op z'n Nikita's voor de achterban. Maar alles is gelukt: afgestudeerd, mijn huis zo goed als leeg met grote dank aan Chantal en afscheid genomen. Op zich ben ik dat wel gewend maar ik vond het wel vrij lastig afscheid te nemen van een ontzettende lieve dame waar ik nu al een lange tijd kom als vrijwilliger, zij is terminaal dus ik ga haar waarschijnlijk niet meer zien.. Gelukkig zie ik de rest van jullie gewoon weer als ik terug ben en de tijd gaat snel, voor je het weet sta ik weer op de stoep met allemaal nieuwe verhalen! Uiteindelijk stond ik op tijd op Schiphol met een backpack vol spullen voor het avontuur. Stiekem merk ik een beetje dat ik toch wel ouder en vooral ook wijzer ;-) begin te worden. Zo heb ik dit keer geen hippe sneakers (met het idee dat ik daarmee wel wandeltochten kan maken) en teenslippers bij me. Nee, dit keer heb ik lompe bergschoenen mee en even oncharmante teva 'schandalen'. Van die sandalen waar ik een paar jaar geleden nog niet dood in gevonden zou willen worden, waarvan ik nu denk (na mijn enkel te hebben verzwikt tijdens een tocht in Nieuw Zeeland op m'n slippers) misschien toch handig en wat loopt dat lekker! Dat wordt dus kilometers maken! Tevens heb ik ook al mijn waardevolle spullen in een tasje onder mijn trui, waardoor t net lijkt alsof ik een stoma heb ofzo. Maar ook dit leek me handig nadat vorig jaar m'n credit kaart is gestolen in Thailand, met al de nare gevolgen van dien. Ik leer het wel! Oké misschien zie ik er niet charmant uit, maar mij pakken ze niet! Letterlijk en figuurlijk: India staat bij bezorgde familieleden toch bekend als het land van verkrachtingen.. (Mij slaan ze wel over zo in mijn oncharmante reisoutfit) Niets kan mij dus gebeuren dacht ik...

Totdat m'n backpack niet van de bagageband kwam in Mumbai. Of ik het adres van m'n hotel kon achterlaten dan sturen zij mij tas morgen door. Hij stond nog in Parijs waar ik een overstap had, ze moesten hem in een ander vliegtuig overplaatsen en dat was niet gelukt. Maar goed, dat begrijp ik wel, zij doen dat natuurlijk ook niet elke dag... (Of toch wel?!) Nu ben ik uiteraard ook weer het type wie nog geen hotel heeft geboekt, dat zie ik daar wel. Gelukkig zijn zij zo flexibel dat ik dat vanavond via de mail het adres kan doorgeven en ben ik weer zo flexibel dat ik me daar verder ook niet druk om ga maken. Alles gebeurd met een reden immers...

Ik vervolg m'n verhaal nu vanuit een restaurantje op het strand met uitzicht op zonsondergang, heerlijk! Inmiddels heb ik de struggels van m'n gemiste tas wel ondervonden. Zo had ik een dikke warme trainingsbroek en hardloopschoenen aan in het vliegtuig, niet de meest ideale outfit om naar een kamer te zoeken in de hitte. Daarom meteen maar een harmem broek gekocht waarvoor ik waarschijnlijk afgezet ben aangezien ik de prijzen nog niet echt weet. Bij de slippers wilde ze hetzelfde doen maar dat liet ik me niet gebeuren. Ik ben maar gewoon op mijn blote voeten verder gegaan (met die hardloopschoenen aan ben ik al helemaal een verdwaalde toerist), lekker een met de natuur op zoek naar een fijne slaapplaats. Dansen op mijn blote voeten ben ik wel gewend maar deze wegen hier met steentjes etc is toch wat minder comfortabel. 'Life begins at the end of your comfort zone'; de reden natuurlijk dat mijn tas kwijt is, dit lijkt me een gepaste begin!

Zo dit was al een hele snelle, voor velen van jullie waarschijnlijk oninteressante, update. Ik moet zeggen dat het doel van deze updates ook is om mijn familie en andere geïnteresseerden te vertellen hoe het met mij is en omdat ik het zelf ook leuk vind om terug te lezen. Echter voor journalistische reis hoogtepunten kan je dit blog beter overslaan. De volgende keer uiteraard wel meer over mijn belevenissen in India, in ieder geval al wat exotischer ;)

Namaste uit India!