Lesson learned in het land vol wijsheid

Ontgroening in Rishīkesh
Het door mij geliefde Arambol heb ik met pijn in mijn hart verlaten. Het is dat alles dichtging aangezien het te warm werd, echter was ik zelf nog erg aan het genieten van de voor mij perfectie combi van zon, zee, strand, yoga en dansen. Echter onder het motto verlaten op het hoogtepunt ben ik toch naar Risikesh gegaan, yoga capital of the world. Bij het vertrek zijn we nog uitgezwaaid door onze Russische buurjongen waarmee ik niet meer woorden heb gewisseld als: 'where you from?' - 'Holland'. Toch voelde het echt alsof ik mijn thuis verliet, terwijl ik uitgezwaaid werd door de buurjongen en de oude man, opaatje, eigenaar van m'n huisje. Ik heb hem beloofd volgend seizoen terug te komen en stiekem mijzelf ook. Na een 3,5 urige vlucht naar Delhi hadden wij het plan de taxi te pakken naar onze bestemming, met het idee de reis soepel te laten verlopen. Ik heb al wat ervaring met ellendige busreizen door Azië en zat daar eigenlijk niet zo op te wachten in mijn totale ontspannen zen mood. Volgens de website van de yoga school waren taxi's redelijk goedkoop, wij dachten daarom dat het ook wel in de buurt zou zijn. Echter bleken de taxi's samen te spannen, wij moesten veel meer betalen dan de yogaschool aangaf. De tweede tegenvaller was dat de rit 7uur zou duren, z'n 5uur langer dan wij hadden ingecalculeerd. We waren om 16uur in deli, een mega hectische Indiase stad, met het plan de volgende ochtend met yoga beginnen. We lieten ons uiteraard niet oplichten en besloten maar de nachtbus te pakken. Wat wederom een groot avontuur was. Bussen hier hebben geen vering en toeteren continue. Ik ben inmiddels wel wat gewend wat dat betreft. Ik had die dag ook uitgekozen voor mijn wekelijkse 'vastdag' (waarin je niet eet, maar alleen thee en sapjes drinkt), aanbevolen door de yogaschool. - Naast de houdingen leren we nog veel meer over yoga en gezond/puur leven. Zo heb je bijv ook de dagelijkse ochtend kriyas: het reinigen van je lichaam. Dacht je dat je goed op weg was door je tanden te stoken naast het poetsen? Nou voeg daar maar aan toe: het dagelijks schrapen van de tong, je mond poetsen met zout, je neus doorspoelen met zoutwater: het ene neusgat in, de andere eruit. Wat ik nu dagelijks doe. Ik moet zeggen dat ik vooral over het spoelen van de neus nogal sceptisch was, maar het is echt super fijn! Je voelt je daarna veel frisser. Vooral ook goed bij verkoudheid, gelukkig hebben ze hier een speciaal neus spoeldingetje waarmee het makkelijk gaat. Laat maar weten als ik er een voor je mee moet nemen ;-) Eigenlijk moet je ook je ogen spoelen met een speciaal oogdingetje maar daar heb ik me eerlijk gezegd nog niet aan gewaagd..- Anyways, we dwalen af. Het vasten was wel een handige keuze, mijn reismaatje stond namelijk in vuur en vlam van het pittige eten op het busstation. Daarnaast ben je natuurlijk wel wat slomer als je niet eet. Wat heel goed uitkwam want ik heb vrijwel heel de reis liggen slapen ondanks de zeer oncomfortabele bus, het gehobbel en getoeter. Op het busstation was er echter geen rust. In plaats van het leven in een attractiepark, zoals ik Goa ervaren heb, waren wij nu de attractie voor de Indiërs. Alsof ze nog nooit een blanke vrouw gezien hebben. Ik was blij dat ik met mijn vrouwelijke yoga maatje was, verder waren er alleen Indiase mannen in de bus. Om 4uur s'ochtends kwamen we aan en hebben we nog een avontuurlijk 'tuktuk' ritje gehad opzoek naar een 'guesthouse that's open'. Gelukkig nog wat gevonden. Na een paar uurtjes slapen snel op pad gegaan naar de yoga introductie les, waar we een uur te laat waren. Het was echt nog heel ver vanaf onze guesthouse en we waren uiteraard ook niet in een keer goed gelopen. Wat nog een groter avontuur bleek was de terugweg, doordat we een beetje overhaast vertrokken waren hadden we geen visitekaartje meegenomen van het hotel noch wisten we de naam. Erg handig als ook de weg terug een doolhof blijkt... Na twee uur lopen kwamen we langs een taxi waar we de weg naar de hoofdweg vroegen, meer wisten we niet. De taxi chauffeur was zo lief gratis met ons mee te zoeken en gelukkig zagen we na een tijdje, in het inmiddels pikke donker, ons guest house. Het bleek dat we er eigenlijk echt 5 a 10 meter vandaan waren en toen weer waren omgekeerd. Het was een bijzondere ervaring samen, wij hebben onze ontgroening samen doorstaan: Risikesh kom maar op, wij zijn er klaar voor!

Lost in yogaland
"Hoe is het met je? Ben je er al uit wat je gaat doen? Ik moest gister stiekem wel een beetje lachen, echt weer typisch Nikit dit.. ;) Misschien dit, misschien dat, misschien vooruit, achteruit, achterstevoren, of toch maar dit :p Haha aan de andere kant, je overwegen klinken niet verkeerd. Lekker opzoek naar de juiste weg :)" - aldus Nadieh, een van mijn beste vriendinnetjes, op reactie van mijn whatsapp berichten. De keuze stress was mij namelijk weer toegeslagen in Risikesh, zoveel yoga te doen en wat is nu het beste voor mij. Na het overwegen van een yoga ashram, welke vol zat, en het volgen van allerlei leuke losse cursussen (kundalini, Astangha) ben ik toch maar bij mijn eerste keuze gebleven, waarvoor we kwamen: Agama yoga. Ik had me bijna van het spoor laten halen door een Indiase yoga leraar welke we op het busstation tegenkwamen wie ik nog kende uit Arambol. Hij vertelde ons namelijk dat het een sekte was en ze je daar brainwashen... Nieuwsgierig als ik ben besloot ik wel te gaan kijken voor 1dagje met een zeer sceptische blik. Ik wilde namelijk gewoon yoga doen, ik had geen zin om met het sekte hoofd het bed te moeten delen. Of andere nare dingen welke je van sektes hoort. Daarbij, ondanks het feit dat ik opvallend veel oranje tshirtjes heb gekocht, ben ik zeker van plan naar huis te komen. Ik ga mij niet aansluiten bij de Bhagwan of wat dan ook, waar mijn broer bang voor was ;-) dus bij deze Paul: no worries! Ik hou mij trouw aan Chantal's reactie op mijn twijfels: 'jou krijgen ze toch niet gebrainwasht'.
De eerste les kwamen we binnen in een soort tempel met allerlei kerk muziek op de achtergrond. De serieuze noot was letterlijk gezet, maar het gaf een heel fijn gevoel van rust ik hou namelijk ook wel van klassieke muziek. We hadden de twijfels met de docenten besproken en het bleek weer een gevalletje blaaskakerij van de Indiër. Na een proeflesje was deze sceptische dame om: de yoga was top! En daar kwam ik voor.. Ik volg dus Osho's woorden en ga het lekker zelf ervaren. Deze vorm van yoga is erg meditatief, het gaat heel erg in om de redenen waarom je de oefeningen doet. Wat de voordelen ervan zijn en waarom het dus goed is door te zetten, al zegt je lichaam dat je eigenlijk wil stoppen. Het is wederom wel weer zwaar (en soms saai voor wie zoals ik van actie houdt) aangezien je de houdingen lang aan moet houden. Echter word je door het lange aanhouden wel echt veel leniger en kom je dus tot rust, althans, dat is de bedoeling ;-) Ook doen we dagelijks 12 zonnegroeten, gelukkig met een motiverend mantra erbij een soort 'yell' (wat wel een diepere betekenis heeft want het is een gebed voor de zon) tijdens de oefeningen om je er doorheen te slepen. Dat is eigenlijk yoga, jezelf uitdagen steeds verder te gaan. Grenzen op te zoeken zonder jezelf te bezeren of blessures te krijgen. Maar 'strength, vitality and willpower' te ontwikkelen: yogi Powerrr! En dat zonder Danoontjes ;) (voor wie zich die commercial nog kan herinneren) Je leert je lichaam en daarmee jezelf steeds beter kennen. Ik heb echt het idee hier veel te leren door het zelf te ervaren, zoals Osho zegt: "Only what happens to you is true. Only that which flowers in you is true and alive. Remember it always: avoid borrowed knowledge." Met anders woorden: je moet alles zelf ervaren om het echt te weten. Ik raad iedereen daarom ten zeerste aan om naar India te gaan en yoga te doen. Of als dat een bridge too far is yoga les te volgen, wellicht bij mij. Want een oud Indiaas mannetje op straat vertelde mij: 'you need to teach yoga back home, it is your duty!'. Het ziet er dus naar uit dat ik op de goede weg ben..

Mijn weg gevonden in Rishikesh
Na de eerste dagen een beetje hebben moeten landen, op zoek naar de leukste plekjes en de beste yoga school voel ik me weer thuis in dit vreemde plekje op de wereld. De yoga hoofdstad, welke ooit is overstroomd door een tsunami. Alles is toen verwoest, behalve een beeld van Shiva, 'god of yoga', bleek onverwoestbaar ondanks de immense kracht van de overstroming. Er zijn hier immens veel Ashrams* zo ook een bekende waar de Beatles hebben gemediteerd. Daar zit ik nu, in de 'Beatles ashram', even helemaal weg van de Indiase chaos. Misschien dat ze hier in Rishikesh wel 'can't buy me love' hebben geschreven. De materiële wereld is hier gelukkig namelijk erg ver vandaan, hier is helemaal niks. 'Juist de momenten van niks geven je alles', aldus de Happinez (mindstyle magazine) welke ik heb meegenomen uit Nederland. Heerlijk om hier dit magazine te lezen welke ditmaal het thema: 'Peace of mind' heeft. Ik lees het al een tijdje, in mijn periode van studiestress probeerde ik de business wereld even te ontsnappen en mijzelf een halfuurtje tijd te gunnen om, tijdens het ontbijt (efficiëntie), even wat positieve energie te krijgen. Door het lezen over mensen wie hun dromen volgen, zij gaan bijvoorbeeld in Nepal met een yogareis mee. Als ik het hier lees lijkt het wel alsof ik zelf onderdeel van de 'Happinez wereld' geworden ben: de innerlijke rust wat ze beschrijven is wat ik hier gevonden heb. - rectificatie: en soms ook gewoon weer even kwijtraak: we blijven mensen hè, daarover de volgende keer meer..- Daarvoor heb ik wel eerst de nodige lessen moeten leren, in mijn aantekenboekje wordt de 'lessons learned' pagina steeds langer. Zo heb ik nu naast alcohol, vlees en onnatuurlijke suiker ook koffie afgeschreven aangezien ik hier erg onrustig van word. Maar India leert je ook veel diepgaande dingen... Of, op dat moment leerde ik dat ik echt moest gaan genieten van de rust en natuur. Dit keer van Apple, wie aangaf dat mijn iPad oververhit was en ik heb even niet meer kon gebruiken.

My own silence retreat
Door al die meditatieve yoga krijg ik allemaal inzichten, klinkt heel suf maar je leert echt jezelf kennen door rust te nemen en te observeren. Om daar goed tijd aan te besteden had ik besloten een internet time out te nemen: even geen whatsapp, Facebook en andere afleidingen. Ook ben ik al een paar dagen heel ongezellig voor mijn yoga maatjes want ik wilde namelijk de pauze van 11 tot 16uur alleen doorbrengen. Het mooie van alleen zijn vind ik dat je veel meer ziet. Loop je samen ben je al gauw aan het kletsen, ik dan althans ;). Van deze contacten kan je ook veel leren. Jolijn vertelde mij bijvoorbeeld dat mensen die je ontmoet vaak op je pad komen en als spiegel dienen voor jezelf. Dat zij bijvoorbeeld een les voor je hebben. Het klonk in eerste instantie nog een beetje vaag. Maar ik heb dit nu ook echt zelf ondervonden. Bijvoorbeeld met een meisje die ik ontmoette die zo onwijs in de keuzestress was wat ze nu moest doen etc. Ik zag hier echt mijzelf in en hoe jammer het is je tijd zo weg te gooien. Door alleen maar bezig te zijn met waar je allemaal heen wil of aan mee wil doen, vergeet je helemaal te genieten van het moois wat het leven je nu biedt. Weer een 'lessons learned' waarmee ik jullie verder niet ga lastig vallen. Ik heb namelijk veel mensen ontmoet en dat moet je toch allemaal zelf ervaren.
Maar even alleen zijn heeft ook veel voordelen. Als ik alleen door de straten van Rishikesh loop, of langs de mooie Ganges, verwonder ik me telkens weer van alles wat ik om me heen zie gebeuren. Inmiddels heb ik wel de rust gevonden gewoon lekker aan het water te zitten en alleen maar te kijken naar de prachtige natuur. Ook de straten hier is net een dierentuin met lieve koeien en honden, brutale apen en veel vieze vliegen. Bij de koeien krijg ik altijd een 'holle bolle Gijs' gevoel van de Efteling. Ik ben namelijk erg fanatiek met het sparen van fruitschillen om ze vervolgens aan de koeien te voeren: geen papier, maar 'schillen hier'. Verder hoorde ik nog een verhaal van een letterlijke olifant met een grote snuit.. Welke blijkbaar twee toeristen heeft gedood in de jungle bij de Beatles ashram. Als je om de poort heen loopt, via de jungle, bespaar je 100 rupies entree (€1,40). Ik had echter besloten wel van avontuur te houden maar een aanval van een olifant teveel van t goede is en ben gewoon netjes via de entree gegaan. Ik ben namelijk al bijna aangevallen door een aap, dat was even genoeg avontuur...

Planet of the brutale apen
Toen ik rustig bij yoga op de wc zat, keek een aap opeens naar binnen via het raam (zonder glas). Gelukkig kan ik zelf nog wel een boze aap nadoen en was mijn oergegil wel impressive genoeg om hem weg te jagen. Later hoorde ik dat de apen via dat raam naar binnen komen. Eerder al had ik na yoga m'n plas maar opgehouden aangezien er 3 agressieve apen op de wc zaten. Toen dacht ik dat iemand de deur had open gelaten maar ze komen dus blijkbaar via het raam. Weer eens wat nieuws: de wc op apen checken bij entree. Ik wilde avontuur, het universum gaf me avontuur ;-) Een andere nieuwe gewoonte is eten met mijn ogen dicht, waardoor je eten veel lekkerder smaakt en je veel bewuster eet. Daar zat ik dan lekker op het bankje (in al de rust, met de oogjes dicht) mijn papaya te eten. Sprong opeens een aap naast me en pakte die mijn zakje papaya af. Weer wat geleerd: ogen goed openhouden wanneer er apen in de buurt zijn! Gabrielle was al eerder van haar banaan beroofd, daar zijn deze brutale monstertjes dol op. Dit keer dacht ze slim te zijn door een schil te gooien naar de aap voor haar en haar tweede banaan achter haar rug te verstoppen... Dacht ze, ze werd van achteren vervolgens aangevallen door een andere aap. Daar komt de (brutale) aap uit de mouw.. Toch weer zelf mogen ervaren dat die gezegdes niet uit de lucht komen vallen ;-)

Namaste uit de heilige yoga stad!

Ps: Ik heb nog veel meer meegemaakt, door mijn volle "lessons learned boekje' loop ik een beetje achter met mijn blog. Om jullie het boekwerk te besparen nu alvast dus een voorproefje. Via Nadieh ben ik in contact gekomen met iemand wie 'echte reizigersverhalen' wil verzamelen op een website en later in, de populairste verhalen, wil bundelen in een boek. Zij heeft mijn blog gelezen en ik heb haar even gesproken over mijn reis etc. We waren beiden enthousiast. Het idee is dat de verhalen persoonlijk zijn, er zijn nog niet veel mensen wie schrijven over 'spirituele reizen'. Dus het komende blog gaat wat dieper in op de spiritualiteit hier, door open-minded maar sceptische ogen. ;-) to be continued..