Ecstatic living in Goa

Goa, Arambol, Tja waar zal ik beginnen. Ik heb een aantal mensen beloofd verslag te doen over mijn reis maar hier wordt dat toch wat lastig mijn ervaringen schriftelijk vast te leggen. Vandaar dat jullie ook even moesten wachten. Ik heb een poging gedaan, to the point zijn is geen kwaliteit van mij.. Totaal geen probleem als je ervoor kiest om dit omvangrijke verslag niet te lezen. Ik vertel het met liefde en plezier nog wel eens na. Voor sommige van jullie wie nu al benieuwd zijn: enjoy, ik ga m'n best doen een indruk te geven!
Mijn eerste bestemming Arambol voelt als een grote Ecstatic dance vloer, helaas zegt dit voor jullie waarschijnlijk nog niks. Voor mij is het hier helemaal top, vandaar dat ik ook lekker mijn tijd heb genomen en na een maand nog niet verder ben gekomen in India. Arambol is iets wat je zeker zelf moet ervaren, mocht je een beetje open-minded zijn en van excentrieke personen houden. Ben je meer het type van 'doe maar normaal dan doe je al gek genoeg', dan ben je hier minder op je plaats. Zelf ben ik zonder enig beeld van 'hoe het zal zijn' gekomen, dat is denk ik ook de beste manier. Ik raad daarom iedereen die het nog op zijn lijstje heeft staan aan om dit verslag niet te lezen en het zelf een keer helemaal zonder vooroordeel te ervaren. Voor iedereen wie deze ambitie niet heeft zal ik mijn best doen verslag te doen.

India is dangerous for people like you..
Nicole vroeg mij of ik al een cultuurschok heb met de Indiërs, dat niet. Na een half jaar China ben ik misschien ook al een beetje gewend geraakt aan 'vreemde gebruiken'. Oké de koeien lopen op straat en liggen op het strand, maar dat is eigenlijk wel een gezellig beeld. De Indiërs op het kijken er totaal niet naar om die maken foto's van mij, terwijl ik aan het hardlopen was op het strand, in plaats van van de koeien naast hen. Niet dat ik nou z'n bijzonder object ben hier in de 'Man bijt hond - walhalla' waar ze over iedereen wel een mooi verhaal kunnen filmen. Niet India zelf maar de hippies hebben hier in Arambol de overhand. Het is een soort van hippie Paradise. Yoga, raw en veganistisch eten en veel dansen is de norm. S'avonds is er een drum circel waar, de naam zegt het misschien al wel, mensen op trommels spelen in een circel. Hier staan dan een paar (hippies?) in het midden helemaal uit hun dak gaan op de beats van de trommels, uiteraard met een horde toeristen er langs wie staan te filmen en foto's staan te maken. Natuurlijk kon ik niet als een muurbloempje tussen de toeristen blijven staan en heb ik mij al enkele malen in de circel gewaagd. Echt heel gaaf! Verder lopen er opvallend veel (hippie)vrouwen met een kindje aan hun borst en lijkt het wel of heel Betlehem hier is, gezien een opvallend groot aantal Jezus figuren. In de rij van het pinautomaat stond een westerse jongen tai chi te doen (wat mij toch een gevalletje too much leek maar goed, ieder zijn ding), s'avonds is het strand een groot circus van excentrieke mensen met interessante performances. Er wordt volop gejongleerd, gehoepeld en acro(baten) yoga gedaan waar mensen elkaar met voeten optillen etc: een creatief gezelschap! Maar ook echt indrukkend goede zang, muziek en dans performance.
Mijn eerste dagen hier waren een beetje hectisch. Ik was opzoek naar een fijne yoga school maar het aanbod is immens en er kwamen telkens weer andere dingen op mijn pad, ik kwam weer andere mensen tegen of nieuwe ideeën waardoor het uiteindelijke plan niet doorging. Ideaal dat ik alleen ben, op een dag veranderde ik wel 10x van plan en niemand die zich irriteert ;-) Zo ging ik een mala (meditatie ketting) kopen in een winkel en vroeg het vriendelijke personeel of ik even kwam zitten. Ik was nogal huiverig. Het beeld van India, verkrachters: kijk uit! Schoot door mijn hoofd. Maar na even gekletst te hebben voelde ik me wel op m'n gemak en ben ik gaan zitten. Je hoort veel nare dingen over India maar ik vind de mensen over het algemeen echt ontzettend vriendelijk. Veel van hen zijn hindoeïstisch en geloven sterk in karma en 'wie goed geeft wie goed ontvangt', dat merk je wel. Zo ook deze mensen waren heel vriendelijk. Ze gingen toevallig lunchen en boden mij eten en chai (Indiase thee) aan. Gelukkig eten de meeste mensen hier vegetarisch, zo ook zij en ik at een hapje mee. Ik hoor iedereen al denken: dom nu word je ziek! Dat had ik al ingecalculeerd, ik heb echter geen zin om op te letten met wat ik eet. Op het drinken van kraanwater na doe ik vrijwel als wat god (in dit geval de GGD) verboden heeft: ik eet fruit op straat wat zij snijden, eet salades en let totaal op of restaurantjes er betrouwbaar uitzien. Al moet ik natuurlijk niet te hard roepen, echter ben ik een van de weinige hier wie niet ziek is geworden. Waarschijnlijk heb ik al aardig wat weerstand opgebouwd in mijn eigen keuken ;-), of ik ben gewoon immuun voor ziektes door al de kokosnoten en groene (groenten) sapjes die ik ieder dag naar binnen werk. Misschien ligt het eraan dat ik buiten de geboden van de GGD wel echt als een heilige (hindu) leef: ik eet vrijwel altijd veganistisch eten en drink geen alcohol. Het klinkt heel suf maar ik heb echt de time of my life hier: lekker nuchter genieten met m'n (yoga/dans) energie! Heerlijk, geen katers of gaten in de avond maar alleen good memories. Echter ik dwaal af, ik vertelde de winkel medewerkers op mijn tweede dag in India dat ik op m'n hoede ben en daarom niet meteen ging zitten. Toch meisje alleen op reis: bezorgde familie etc. Zij bevestigde dat India ook gevaarlijk is voor mij: 'India is dangerous for people like you, you never wanna leave'. Daar had hij wel een punt. Er zijn hier zoveel dingen die ik leuk en interessant vind dat ik me hier wel prima een jaar kan vermaken. Het weer en het strand zijn heerlijk, de mensen zijn misschien een beetje excentriek echter vind ik dat juist leuk, de sfeer is top en er zijn dus tal van activiteiten..

The love temple
Mensen die mij een beetje kennen weet ik dat ik een brede interesse heb. Toen wij in Beijing een sportmarkt hadden waar je een hobby kon kiezen eindigde ik met een stuk of 5 sporten die mij helemaal het einde leken. Mijn eerste dagen hier voelde precies als die sportmarkt, ik was overweldigd van het aanbod en wilde eigenlijk overal wel aan meedoen. Vrijwel al de soorten dans en yoga worden hier gegeven, buiten nog allerlei andere workshops waar vooral gelukkig zijn centraal staat. Zo ook een populaire workshop in de love tempel. Tijdens een avondje Ecstatic dance (yes dat hebben ze hier ook!) op een geweldige locatie onder de sterren,had ik al gauw nieuwe dansmaatjes gemaakt. Een van de meisjes vertelde mij dat die workshop zeker een aanrader is. Ik checkte even of het een individuele sessie was aangezien ik alleen zou gaan, dat bevestigde ze. De volgende ochtend ging ik op weg naar de tempel waar een oude grijze Indiase man met een dame op t podium zat. Hij gaf een lezing waarbij centraal stond dat je gelukkig moet zijn in het nu, geen dingen moet verlangen maar intens moet genieten van wat je nu hebt en blij moet zijn met je leven. Daar kon ik me wel in vinden. Liefde voor alles en iedereen stond centraal, eigenlijk moesten we op alles en iedereen verliefd zijn. Dat was al niet zo mijn ding. Ik vind in het principe iedereen in eerste instantie aardig maar verliefd zijn op al de mensen in de tempel, nou nee dat gaat hem niet worden voor mij. Op een gegeven moment moesten wij als vrouwen op een gegeven moment langs de kant staan en puur vanuit ons hart een man uitzoeken.. Daar kreeg ik het al benauwd. Er waren veel Russische vrouwen die natuurlijk meteen naar al de fatsoenlijke mannen toe rende. Ik was nogal overdonderd en koos maar gewoon degene wie het dichtste bij mij zat, totaal geen keuze met mijn hart maar een logische overweging: een grote beginners fout. Het was een Indiër van een jaar of 35. Eerst moesten wij mediteren met onze ruggen tegen elkaar. Nou dat ging me prima af. Daarna moesten we elkaar (het leek wel een eeuw) in de ogen kijken, daar kreeg ik het Spaans benauwd. De oude man riep om dat je vol liefde naar elkaar moest kijken, niet op een fysieke manier.. Nu weet ik niet hoe sterk ik mijn intuïtie kan vertrouwen maar volgens mij gingen er toch hele andere dingen in zijn hoofd om. Maarja, hij dacht natuurlijk ook dat ik met mijn hart voor hem gekozen had en me daardoor tot hem aangetrokken voelde.. Of zal hij doorhebben dat het een logische overweging was en tevens een gevalletje gebrek aan beter? Na een eeuwigheid moesten we elkaar een knuffel geven 'niet te fysiek maar meer met je gevoel'. Het was een knuffel op het niveau van schuifelen op je eerste fuif. Althans voor mij, zoveel mogelijk afstand bewaren en maar hopen dat het zo snel mogelijk voorbij is. Ook dat had ik overleefd. Vervolgens moesten we elkaar bedanken: ik vouwde netjes m'n handen samen, zei 'namaste' en maakte snel dat ik weer in mijn eigen comfort zone was, lekker op afstand. Toen ik vervolgens rondkeek zag ik dat sommige mensen een stuk betere keuze hadden gemaakt en maar geen genoeg kregen van het bedanken... Na afloop had ik de teleurgestelde Indiër maar netjes verteld dat het niet aan hem lag maar dat ik gewoon erg op mijn eigen ruimte gesteld ben. Daarna kregen we een lezing, werden er vragen beantwoord en moesten we dansen. Daar voelde ik me dan eindelijk op mijn gemak: laat mij maar lekker dansen! Gelukkig mocht dit zonder maatje want het open stellen voor heel de love temple is toch echt niet mijn ding.
Toen ik de tempel verliet nam ik mijn boek mee, een van de deelnemers wees erop me vroeg waar het over gaat. Ik was 'Superbrein' van Deepack Chopra aan het lezen, over hoe je hersenen kan stimuleren beter te werken, met een grote afbeeldingen van hersenen op de voorkant. De gehele lezing mochten we niet denken met onze mind, maar moesten we voelen met ons hart. Mij ging dat nog niet zo goed af, dat bleek al uit mijn verkeerde maatjes keuze waardoor ik tijdens de oefening alleen maar dacht 'hoelang gaat dit nog duren?!'... De man, toevallig een medewerker van de love tempel, zei dat ik misschien beter dat boek weg kon liggen en gewoon moest genieten van de zee en het moment. Nu pas zag ik hoe tegenstrijdig het was om met dit boek onder mijn arm (ik kwam toevallig net van mijn ontbijt waar ik had gelezen) z'n soort bijeenkomst te bezoeken. Achja, het was een ervaring, dat zeker. Ook echt een aanrader voor iedereen die een keer wat anders wil meemaken. En, wat was het ook alweer: life begins at the end of your comfort zone..

She's crazy like a fool
Na een paar dagen rondzwerven, op zoek naar een fijne yoga school, kan ik zeggen dat ik na deze interessante meeting, ver uit mijn comfort zone, geaard ben. Alleen niet bij de love tempel maar bij de buren. Na de sessie had ik wel behoefte aan een lunch zonder mijn mede cursisten om de ervaring even te laten bezinken. Zou ik misschien toch altijd maar teveel in mijn mind zitten, zelfs hier in India liggen 4 boeken klaar welke ik van thuis mee heb genomen en wil ik eigenlijk ook nog de cursus Spaans op mijn iPad volgen voordat ik naar midden Amerika ga... Misschien moet ik dat maar los laten en meer in het moment leven. De eigenaar van Blue Pyramid 'yoga, meditation, healthy food' kwam naast mij zitten en wees wederom op mijn boek: 'Nice, Deepack chopra!' Ik vertelde hem over mijn ervaring van net en de tip die ik kreeg om mijn boek maar weg te leggen... Hij vertelde mij weer dat ik lekker moest lezen als ik dat wilde, dit beviel me meer. We hadden een interessant gesprek. Toen ik op zoek was naar een hutje de eerste avond kwam ik een meisje tegen wie zei: 'je moet niet zoeken het komt vast op je pad'. Als jullie soms denken dat ik zweverig ben, vergeleken veel mensen hier ben ik echt een nuchtere boer. Maar goed, ze had gelijk. Hier was namelijk net een yoga leraren opleiding gestart (waar ik al dagen naar opzoek was), ik kon nog meedoen en ze hadden ook nog een hutje vrij. Ondertussen werd ook mijn backpack nog gebracht, vier (barefoot) dagen later. Mijn hutje op het strand voelde als thuiskomen want ik had heel m'n backpack omgegooid, het was meteen een herkenbare rommel. De yoga cursus duurt een maand, het wordt gegeven door een super toffe vrouw (34 jaar) wie al vanaf haar 14e professionele danser is geweest. Uiteindelijk is ze overgegaan op yoga. Ze heeft een yoga studio in new york, waar de overige 4 vrouwelijke cursisten ook wonen. Ons yoga schema is strak en begint vroeg (7uur), maar daar hou ik als ochtend mens juist van. Van 7 tot 9 hebben we zelf les van onze docent, dan ontbijten we, geven we les aan elkaar en hebben we allerlei anatomie, yoga theorie en filosofie lessen. Echt niet normaal hoeveel daar nog bij komt kijken: we moeten precies weten wat elke pose voor je doet en welke spieren en gewrichten daarbij komen kijken. Nog vrij pittig, daarnaast nog heel de filosofie van yoga, yoga en zwangerschap, enzovoort. Was ik zo blij dat ik klaar was met de studie begint het weer van voor af aan ;-) maar dit is wel echt heel leuk! De theorie eindigt om 12.30 dan hebben we de middag vrij en beginnen we s'avonds weer met theorie en rustige yoga/meditatie. Het allermooiste is dat heel de groep ook ontzettend van dansen houdt! De eerste avond begon meteen goed en zijn we na yoga gaan dansen. Het was 'Funky evening' op het strand met allemaal 70s 80s disco muziek, echt een geweldige avond gehad! Inmiddels zijn wij daar wekelijks te vinden en openen we vaak met z'n zessen de dansvloer aangezien wij als fanatieke yogi's al vroeg onze avond starten, met het plan dan ook weer vroeg te gaan slapen... Echter is vroeg naar huis gaan lastig, het dak gaat er helemaal af! Iedereen gaat los op nummers als: 'She's crazy like a fool..' (Daddy cool). Waarvan ik denk dat de meeste mensen zich in Arambol wel in kunnen vinden: Een beetje gek, maar genieten hier! Goa, I love it!

Living the dream
Yoga, dansen, kokosnoten, zon, zee, strand. Dit is echt mijn droom leventje: s'ochtends yoga, s'middags lekker lezen op het strand en s'avonds weer een ronde yoga en een dansje wagen. Mijn vader vroeg zich af wat ik naast yoga nog allemaal doe, mijn schema is zo dus al aardig vol al zijn er ook wat uitstapjes gemaakt. Een van de medewerkers van hier heeft ons meegenomen naar een siva (hindu god) ceremonie in zijn tempel wat heel mooi was. Een ander opmerkelijk 'uitje' was naar een man die ergens bij een grot in den boom woont, heel bijzonder. Een hele andere ervaring was dan weer een luxe Grieks restaurant met geweldig uitzicht op zonsondergang. De Amerikaanse dames vonden het helemaal het einde: 'how great, just like being in Europe!' Hoewel ik dat niet zo bijzonder vond: being in Europe, kon ik wel ontzettend genieten van de Nederlandse deephouse die ze daar draaide. Het duurde niet lang of ik stond al met mijn yoga maatjes, als enigen, midden in het restaurant te dansen. Met de Indiërs heb ik ook al de meest geweldige dansen gedaan. Zij gaan allemaal samen in een rondjes lopen en dan dezelfde bewegingen doen, uiteraard duurt het niet lang of ik sta weer als een gek mee te doen. Het idee is dat iedereen weer een andere move inbrengt en dat iedereen elkaar dan weer nadoet. Ik maak er graag een sport van om ze de gekste bewegingen te laten doen. Echt met die Indiërs kan je onwijze lol hebben. Ik vind het persoonlijk super leuk dat het gros van de mensen hier heerlijk staan te dansen en niemand zich bezwaard voelt om lekker uit z'n dak te gaan. Leven hier is een grote yoga/(Ecstatic) dance vloer: Living my dream in Goa!

Vandaag ga ik mijn examenles geven en ben ik vanaf heden yoga docent! Ik ga India wat meer verkennen waarover ik tzt wel weer verslag zal doen.

Namaste!

Nikita