Ontgroening in Beijing

Ni-hao!

Daar zit ik dan, op mijn bedje in Beijing. Tot nu toe is alles helemaal geweldig, alleen een beetje warm op mijn kamer. 'Dan zetten we de airo toch even aan', ook dat is weer opgelost door Eveline, mijn kamergenootje. Ik deel voorlopig de kamer, als het goed is krijgen we bij aanvang van het semester een privé kamer. Wat wel prettig is aangezien ik eigenlijk heel licht slaap, al heb ik daar de eerste nacht geen problemen mee gehad... Eveline en ik zijn betreft ordelijkheid hetzelfde, of eerder gezegd het gebrek daaraan, dat komt mooi uit en vooral nu met al die indrukken is het wel erg gezellig zo samen op de kamer. Want we hebben inmiddels al veel samen beleefd...

Waar zou ik nou eens beginnen? Zoveel al beleefd in die korte tijd. Aangezien ik dit blog ook bij hou om zelf nog eens alles te herbeleven vertel ik alles wat ik niet wil vergeten en begin straks ook maar gewoon ik het begin, wel zo makkelijk. Dat zal vast een hele zit worden om te lezen. Iedereen die graag al de ins en outs wil weten lees vooral verder, voor de anderen: Zai-dijen, ofwel tot ziens!

Het begon allemaal op Schiphol. De plek waar ik inmiddels voor de derde keer een avontuur start. Toch blijft het afscheid stiekem altijd moeilijk maar gelukkig waren we met z'n zevende, gedeelde smacht is halve smacht.. De groep is heel divers, allemaal doen we een andere studie en hebben we dus ook andere interesses. Erg gemakkelijk zo is Eveline als bedrijfseconomie studente een perfecte penningmeester, heeft Victor met IBML een liefde voor talen en spreekt hij gelukkig al wat Chinees. Stacy en Joep doen beiden bouwkunde en weten allerlei gave gebouwen aan te wijzen. Maar ook met mijn passie voor marketing zit ik hier goed, een stad vol advertenties om te bekijken, bijv van een nep mac donalds. Vandaag zijn we toevallig op een beurs terecht gekomen waar, vooral westerse producten, promoot werden. Echt zo gaaf! We werden ook meteen ingezet om westerse koekjes te promoten. De manager wilde ons heel graag op de foto terwijl wij lachend de merknaam zeiden. De crackers smaakte voor ons natuurlijk heel vertrouwd maar proeven is altijd leuk! Al had ik wel even spijt toen ik een bekertje hele zoete vieze melk had aangenomen. Was ik nog niet misselijk, niet bij iedereen viel de tequila van die avond daarvoor goed, was ik het toen wel. De beurs was in het olympisch badminton stadium, bij ons op de campus die wij vandaag verkend hebben.

Hè, zijn we toch het begin weer kwijt.. Na het afscheid bij de douane waren we, met een tussenstop in Caïro, na 17uur in Beijing. Waar ze zwarte broodjes hebben bij de Mac en helaas, zo als verwacht, ook de Mac flurry stroopwafel niet op het menu staat. Gelukkig verstond er iemand Engels en was dit pas een kleine kennismaking met de cultuur/taalbarriere die ons te wachten stond.. Na 2uur wachten op onze pick up service van de campus hadden we uiteindelijk toch een taxi gepakt. Uiteraard flink opgelicht maar het was de chauffeur wel gegund. Toch best sneu zo'n klein Chinees mannetje die 14 zware koffers zijn busje in moet sjouwen (zie foto). Het verkeer was een complete chaos, niet beter te beschrijven, maar wees niet bang mam: we zijn er veilig doorgekomen. De campus waar wij zitten is ontzettend groot en bestaat uit verschillende universiteitsgebouwen, flats, restaurantjes veel sportfaciliteiten waaronder het olympisch badmintonstadium. Wij wonen op de internationale campus die wij nu, nog niet iedereen is hier aangezien het semester nog moet starten, voornamelijk delen met Afrikanen en Koreanen. Onze kamer kijkt uit op de fitnesszaal, met r&b muziek op de achtergrond leek het meer alsof we in Jamaica waren beland -of Kanaleneiland ;)-met al die gespierde negers; Die ons later die avond een welkom hebben gegeven...

Tijd voor de eerste echte Chinese maaltijd, een geweldige beleving! In onze wijk is geen toerist te bekennen. Naast onze cursus 'moderne Chinese economie' voor internationale studenten zijn al de studies in het Chinees. De meeste internationale studenten studeren Chinees, ofwel niemand spreekt hier Engels wat al voor veel leuke anekdotes heeft gezorgd. Zo had Eveline bijvoorbeeld niet door dat de wc kapot was, terwijl het er toch met dikke Chinese tekens een briefje op de deur was gehangen. Zelf was ik 'in gesprek' met het vrouwtje waar ik mijn ontbijt kocht. Toen ze merkte dat ik haar niet begreep schreef ze het op, in het Chinees. Uuhm mevrouw sorry maar daar word ik niet veel wijzer van. Wij zijn dus een stelletje analfabeten hier. Aangezien ik wel hou van verassingen vind ik het een geweldig avontuur. In het restaurant waar wij inmiddels beland waren had het menu gelukkig plaatjes, dat is dus allemaal gokken wat het is en je laten verassen. Zo wilde we graag wat gewone rijst, dat stond niet op de plaatjes. Toen wezen we maar wat tekens aanwezen werden we verrast met een fles cola, ook lekker. Net zoals het eten, voor €2,85 pp inc drank hadden we heel de tafel vol staan met Chinese lekkernijen. Wat bruine bonen salade leek beken heerlijke pinda's, de gambas waren een succes, alleen Eveline werd minder aangenaam verrast door een hete peper. Zo ook vandaag, wat zeggen ze ook alweer over ezels? ;)  Al het eten wordt in het midden op een draaitafel gezet en deel je zo met heel de groep. Ideaal, zo kunnen we van alles bestellen en uitproberen. 

Na het eten gingen we een klein drankje doen op het terras van de campus, althans zo was het plan. De mannen hadden bier, altijd goed. De dames gingen voor wodka. Zo dachten wij, de 'wodka' bleek een ontzettend vies drankje te zijn. Van de fles begrepen wij ook alleen de 40% er valt dus nog veel te leren, kom maar op met die cursus mandarijn! Zelfs de Afrikanen, die er bijkwamen zitten verklaarde ons voor gek dat wij dat dronken. Gelukkig was ik zelf zo verstandig geweest om mijn glas niet leeg te drinken. Zelf dacht ik dat ik dat deed omdat ik het rustig aan ging doen die avond de afrikanen hadden wat anders voor ons in petto, geweldig een verassing: daar ben ik altijd voor in! 'You gonna get fucked up tonight, you have to, your first night in Beijing'. Dat hebben we geweten...

Open bar, ofwel onbeperkt drinken voor € 3,75 en een 'juicy girl studentcard', waarmee je op maandag gratis entree en open bar hebt: dat is nog eens een goede deal! Of die zo verstandig is een tweede.. De cocktails waren geen zuinige Hollandse maar bestonden voornamelijk uit alcohol. Erg gul van die Chinezen, of zou  dat komen omdat die bocht nog goedkoper is dan de frisdrank? De cocktails smaakte in ieder geval goed; de muziek was westers; het publiek bestond uit  internationale studenten;  kortom we hadden het al dansend meteen ontzettend naar ons zin. De Afrikanen waren bekend in de club en zorgde ervoor dat ons glaasje vol bleef, gezellig nog een rondje shotjes en toen kwam Frank, het zijn altijd weer die brabanders ;), met het geniale plan om aan de tequila te gaan... De Afrikaan, Moessa of iets in die geest, kon het daarin vinden en van toen af aan bleven de tequila shots komen.. Ik ben blijven hangen op een stuk 5, we hebben 'een vent' nog horen zeggen dat hij bij nummer 10 was hoeveel het er uiteindelijk waren weten we niet alleen hij onderweg naar het ontbijt nog even een tussenstop heeft moeten maken die zich aan het idee van heeft herinnerd. Gelukkig leeft hij volgens het principe: s'avonds een vent s'ochtends een vent en weten we meteen waarom die chinezen continue spugen op straat: de juicy bar. Moessa had gelijk: you gonna get fuckud up. Wat een geweldige ontgroening in Beijing. 

Inmiddels is het hier 2:39 en begin ik na mijn heftige eerste nacht weer aardig moe te worden. Mijn wifi werkt nog niet, pas als mijn studie begint begin september. De openbare computers zijn net als alles hier in het Chinees, niet zo gemakkelijk voor deze analfabeet. Vandaar dat ik nu rustig op mijn iPad aan het typen ben en het morgen bij de Starbucks met wifi probeer te uploaden. Al heb ik al een half boekwerk geschreven heb ik nog steeds niet, zoals beloofd, al de ins en outs verteld. Toch ga ik er een eind aan breien en dank ik jullie (xie xie!)voor het aandachtige lezen. Hopelijk zijn jullie niet al te vaak in slaap gevallen. Helaas ben ik te moe voor een spannende cliffhanger maar ik kom snel met een vervolg.

Veel liefs en dikke kussen voor wie ze verdiend ;)

Zai-dijan!