Al een echte 'Beijinger'!

Vanaf vandaag ben ik trotse bezitter van een roze fiets waarmee ik mij, net als 9miljoen anderen met mij, door Beijing vervoer. Ik werd net al nageroepen door een (wellicht jaloerse?) landgenoot die op de bus stond te wachten: 'echte Hollander jij!' terwijl ik heerlijk de file voorbij fietste. Hij heeft vast niet goed maar Katy Malua (zangeres van 9 million bicycles in Beijing) geluisterd. Heel Beijing fiets en ik dus ook. Nog geen 2 weken verder maar ik ben al goed ingeburgerd al zeg ik het zelf.. Zo word ik al herkend op de markt en roepen ze vriendelijk 'Ni hao' als ik s'ochtends mijn fruit ga halen; zie ik duidelijk verschil tussen de miljoenen Chinezen die in eerste instantie erg lastig te onderscheiden lijken en kijk ik ook raar op als ik, buiten de studenten op mijn campus, een lange westerling zie lopen. Aangestaard worden kijk ik ook niet meer van op.

Wees echter niet bang, ik heb (nog) geen spleetogen en de Chinese shampoo heeft mijn haren gelukkig ook niet zwart gekleurd. Ook ben ik niet bang bruin te worden en loop ik dus dapper door de zon zonder parasol.  Wel tel ik al als een Chinees met mijn handen (ook dat doen ze anders) en schrik ik er niet meer van als mijn yoghurt 5 dagen over de datum blijkt nadat ik deze net vol genot heb genuttigd.. De datum op de verpakking is namelijk die van de dag van productie, niet de uiterste houdbaarheid. Erg prettig te weten, zo hoef ik niet meer eindeloos naar yoghurt te zoeken die niet 'over de datum' is. Ook zijn wij tot de ontdekking gekomen dat de gehandicapte toilet een, voor onze begrippen, normale toilet is. Hangen boven een gat blijft toch wel een hekel puntje in mijn integratie maar ook dat is dus opgelost. Verder vind ik China en haar inwoners helemaal geweldig! Oké, ik heb nog geen knappe Chinees gespot, maar daar ben ik ook niet naar opzoek. De Chinezen zijn ontzettend vriendelijk en eerlijk, dat heb ik wel eens anders meegemaakt..

Na twee backpack avonturen ken ik Aziaten niet anders of ze zijn nep vriendelijk (Thailand), ontzettend lui (Laos) of irritante verkopers die de moed niet opgeven (Vietnam en Cambodja). Oké ik generaliseer uiteraard maar weet niet anders of men heeft (geprobeerd) mij af te zetten... Maar hier in China lijkt het heel anders. Goed, de taxichauffeur heeft zijn slag geslagen maar dat is hem vergeven met al die kilo's bagage die hij voor ons heeft gesjouwd; de aardige jongen bij de verboden stad heeft ook zeker niet zelf die mooie kunstwerken geschilderd (maar zijn kleine neefjes en nichtjes in onethische fabrieken); verder is iedere Chinees opvallend eerlijk geweest. Zo geven ze altijd voldoende geld terug, kloppen de rekeningen en krijgen we eerlijke prijzen. Gisteren leek de bakker van mijn sesambroodje roet in het eten te gooien.  Ik gaf 5yuan (7 = 1 euro) en hij wees aanhalig na het overige geld in mijn hand. Ik schrok, zeg ik nog wel zo lief 'ni hao', blijkt deze, in eerste instantie vriendelijke ogendeChinees, een oplichter te zijn! Met pijn in mijn hart leg ik nog 5yuan erbij. Ik herkende het telefoon gebaar wat hij met zijn hand maakte (wat staat voor 6): bijna een euro voor een broodje, het moet niet gekker worden! Totdat de Chinees naast mij insprong en op mijn 50 en 10 cent briefje wees. Opgelucht rekende ik 60yuan cent af, ook deze Chinees blijkt geen oplichter: wat een heerlijk land!

Toch zijn er voldoende dingen waar je als Nederlander toch even van op kijkt. Zo lijkt de inschrijving voor het komende semester aan de Beijing University een stelletje ongeregelde, geregelde chaos. Van tafeltje naar tafeltje werden we doorgestuurd waar men, uiteraard in onverstaanbaar Chinees, vertelde wat ze van ons wilde. Eerst heb ik een uur zitten wachten om überhaupt aan het eerste tafeltje te mogen zitten. Daarna ben ik dus stukje bij beetje doorgeschoven tot het moment dat je cash 5 maanden huur moest betalen wat openbaar geteld, en zorgvuldig in een metalen koffer gestopt werd. Al met al een hele dagvulling.. Nou niet bepaald de leukste maar ik kan nu in ieder geval mijn Chinese studentenpas laten zien als ik in gebrekkige Chinees, ofwel met handen en voeten, probeer uit te leggen dat ik net begonnen ben met het leren van de taal en dus het antwoord op mijn: 'hallo, hoe gaat het?' niet begrijp als het uitgebreider is dan: 'goed'. Ik schaam me er niet voor, ik ben wel een 'stuudje' en heb ook al echt zin in de lessen zodat ik straks een gesprekje aan kan gaan. Ook heb ik mij ingeschreven bij de Engelse studievereniging en krijg ik een Chinese taalbuddy om gezellig Chinees/Engels mee te kletsen. Maar eerst nog een weekje vakantie...

Ook niet verkeerd. Als echte toeristen hebben we al behoorlijk wat uitstapjes gedaan. In de verboden stad waren wij echter zelf een grote attractie en werden we door de duizenden Chinezen flink gefotografeerd. Normaal gesproken hebben Chinezen niet constant een camera in hun handen trouwens, dat is alleen als ze in Nederland zijn of, in dit geval, Nederlanders zien.. Ik bespaar jullie een dag tot dag logboek van wat we gedaan hebben maar ook tijdens de uitstapjes waren er weer Chinese eigenaardigheden. Zo werd er in het oudste park van Beijing, in het Engels (vast ook in het Chinees maar dat verstaan wij -nog- niet), een heel reglement omgeroepen. Regel 11 was dat je niet mag spugen in het park, regel 12 dat je geen balsporten mocht doen, regel 13... Zo ging het serieus oneindig door. De normaalste zaken zijn hier al een heel avontuur. Zo hebben Eveline en ik random de metro gepakt, zijn we uitgestapt en gewoon op avontuur gegaan. Uiteraard heerlijk uit eten geweest, duizenden Chinezen gezien waaronder 5 man die op een dak van een hoog flat gebouw zonder enig bescherming aan het werk waren. (De arbowet kennen ze hier duidelijk niet en APK hebben ze ook nooit van gehoord). Gelukkig kwamen we ook een vriendelijke chinees tegen die engels sprak en ons de weg terug naar de metro kon vertellen.. Ook een uitstapje naar de supermarkt, een van de duizenden marktjes en de metro is een attractie op zich waar wij onze ogen uitkijken naar die menigte chineesjes en zij op hun beurt naar ons. Zaterdagochtend maakte ik een wandeling toen ik in een park terechtkwam waar mensen samen aan het dansen waren en muziek werd gemaakt. Opeens keek niemand meer naar het dansen maar waren al de ogen op mij gericht. Aangezien stijldansen niet echt mijn ding is ben ik maar gauw doorgelopen voordat ik s'ochtends vroeg al de dansvloer werd opgetrokken..

S'avonds heb ik wel al regelmatig op de dansvloer gestaan.. Wanneer je dan op de rooftop, dakterras, staat te dansen met wolkenkrabbers vol Chinese tekens om je heen realiseer je het weer..  Ik woon toch echt in de wereldstad Beijing! Wijn is hier een luxe product met uitzonderlijk hoge prijzen, als wijnliefhebber en kameleon heb ik mij aangepast en sta ik dan met een, uiteraard weer Chinees, biertje in mijn hand te genieten. Zelfs het gebrek aan wijn mag de pret niet drukken... Uit eten is goedkoper dan zelf koken. Voor minder dan 3 euro heb je heerlijk gegeten, gedronken en wordt de afwas voor je gedaan. Twee keer per dag uit eten is dus vaste prik, heel vervelend maar ook dat zal vast wennen ;) Gisteren hebben we sushi train gespot en heb ik ook eindelijk weer heerlijke sushi gegeten. Conclusie: het is hier fantastisch!

Dit was het weer voor vanavond, morgen om 5uur op: tai chi in het park zoals een echte 'Beijinger' betaamt.. 

Xie xie, Bedankt voor het lezen!